de eerste dagen en de reis

Lieve allemaal!
Ik schrijf dit stuk op dit moment vanuit mijn bed in het Shade huis in een heel erg nat en vooral modderig Kenia! Morgen (voor jullie dus vandaag, zal ik het plaatsen op de website via een internet cafe.
Het is een heel raar idee.. gisterochtend om 4.00 ging mijn wekker in Deventer en nu.. zit ik gewoon 7000 km verderop! De reis is heel voorspoedig verlopen, de vlucht viel reuze mee en ook de autorit was goed te doen. Jammer dat het al zo donker was (en met donker bedoel ik ook echt donker!) waardoor ik nog niet echt een beeld kreeg van de omgeving of het land. (nu inmiddels wel en ik ben blij dat het zo donker was)
Naftali en Theresa hebben ons van Nairobi airport opgehaald en we werden zo ontzettend hartelijk ontvangen! Ik voelde me zo welkom (nog steeds trouwens) en dat is na zo’n lange reis toch wel heel fijn! Toen we aankwamen bij shade waren de oudste kinderen nog op.. ze hadden de dagen afgeteld tot onze komst! Juliana, de huismoeder, wachtte ons op met een heerlijke kop oplos koffie, die ik voor mijn nachtrust beter niet had kunnen drinken, maargoed.. whatever.. Heb wel gelijk even naar huis gebeld dat ik veilig aangekomen was, heel bizar zo ver weg en dan toch even zo dichtbij!
Het huis is precies wat ik ervan verwacht had, simpel en eenvoudig, niet de schoonste plek die ik ooit gezien heb, maar voor de begrippen hier, zoals ik later ervaren heb, echt op en top schoon. Ik had me ingesteld op erger en eigenlijk, viel dit mij allemaal reuze mee! Nadat we de koffie ophadden, zijn we naar de vrijwilligerskamer gegaan om onze koffers uit te pakken en te ordenen, want om bij de slaapspullen te komen, moest er eerst een heleboel uit… Waaronder ook de cadeautjes van pap, mam en majo, opa en oma etc. Nou dat wil dus wel he, oververmoeid, veel indrukken opgedaan, op van de spanning en een flinke dosis emo berichtjes (die ik overigens wel heel erg lief en hartverwarmend vond) Dikke tranen, tsja daar zit je dan 7000 km van huis..
Tegen 1.30 waren we redelijk op orde en zijn we gaan slapen, nadat we eerst geconstateerd hadden dat de wc niet doorspoelde en dat we geen stromend water hadden.. jammer dan, dan maar niet, weltrusten!
ik vind slapen onder een klamboe wel helemaal geweldig trouwens! Het geeft een heel geborgen gevoel, omdat je echt in een tentje slaapt! Net als op de camping! Wat minder is als je er s’nachts uit moet om te plassen.. ach, als dat het ergste is!
De nacht zelf hebben zowel Dina als ik vrijwel niet geslapen, want zo donker als dat het is, zo stil is het dus niet.. krekels, muizen, vleermuizen, honden, katten, en dan heb ik het nog niet eens over de muggen! Ze kunnen dan wel niet bij je komen, maar ze janken een keer zo hard als thuis! Maar alles went en ik ga ervan uit dat zeker! Helaas heb ik daar nu nog niet veel aan gehad.. just ignore them, maarja dat is hetzelfde als het verhaaltje van de roze olifant, waar je niet aan mag denken.. ;)
Om 6.00 vonden we het wel weer genoeg geweest en zijn we dus uit pure ellende maar weer opgestaan, het bed lag prima, maar slapen ging het toch niet meer worden.
Ontbijt bestaat uit, eerst 20 dubbele boterhammen voor de kinderen maken en dan zelf ook nog wat eten, wit brood, vers, als je het net gehaald hebt, maar hoogst waarschijnlijk, als ik Dina mag geloven, de rest van de week met moeite weg te krijgen. Ze eten hier op brood trouwens alleen maar jam of blue band (margarine), dus ik ga in de supermarkt in de stad binnenkort even op zoek naar wat afwisseling denk ik!
Dan even over de kinderen: Super lieve droppies! Ze kunnen papagaaitje leef je nog zingen en zijn ontzettend nieuwschierig! Dus dat ijs was snel gebroken, ik had dan ook al snel aan beide armen een stel kinderen hangen en hetzelfde gold voor Dina. Ze hebben een hele mooie muurschildering voor ons gemaakt! (zie foto)
Uitzicht vanuit ons raam is op de bananenbomen van de buurman, toch wel leuk! Maar verder was ik bij de eerste stappen buiten shade geschokt en diep onder de indruk, wat een bende en wat een trieste bedoening, maar aan de andere kant ben ik ook al wat lager op de helling geweest en daar is het nog steeds vies en een zooitje maar de huizen zijn wat meer huizen. De eerste indruk was: als dit al zo’n bende is, dan houd ik mijn hart vast voor de sloppenwijken. Ik vind het heel erg dit zo op te schrijven, maar ik weet niet hoe ik het anders moet omschrijven. Ik had me op het ergste voorbereid en shade is echt geweldig, maar op de dingen daarbuiten, kan je je niet voorbereiden en ik denk ook niet dat ik het jullie uit kan leggen tenzij je het zelf gezien, geroken en beleefd hebt.
Het weer is echt slecht, de hoosbuien duren op dit moment langer dan ze gewend zijn en de wegen zijn dan ook veelal onbegaanbaar, zelfs te voet is het nauwelijks te doen zonder helemaal onder de modder te komen.. ga dus toch maar op zoek naar rubber boots, die ik na afloop dan wel weer hier achterlaat.
Ik ben ook bij Naftali (chairman) thuis geweest, hij heeft nog niet zo lang koeien en hij heeft er sinds afgelopen weekend zelfs 6! Hij is er erg trots op en hij houdt ze om de studie van zijn kinderen van te kunnen betalen (3 stuks!) Het bezoek aan zijn huis en dat van zijn zus, was een iets vrolijkere tegenhanger van wat ik verder een indrukwekkende dag vond!
De komende weken worden een bijzondere ervaring, dat is een ding wat vast staat! Maar met shade als basis gaat dat helemaal goedkomen! Het is fijn om hier ’s avonds thuis te komen en alle kinderen om je heen te hebben.
Op het menu stond trouwens:
Alle soorten bonen die je kan bedenken + een aardappel + een kwart advocado (kederi)
Zag eruit als: derrie ;)
Smaakte: Overheerlijk! En het vulde goed!
Douchen kunnen we nog steeds niet, wc-doorspoelen ook niet, het water stroomt wel weer, maar er is nog te weinig druk, dus bij ons boven komt er nog helemaal geen water. Voorlopig hebben we 2 emmers, een voor het doorspoelen en een om mee te wassen. En zal ik jullie eens wat vertellen: Ik vind het allemaal wel best en ik vind het heerlijk dat ik me überhaupt kan wassen! Zoals ik vandaag ervaren heb: dat is al behoorlijk luxe!
Lieve lieve allemaal! kijk eens niet naar de mensen die meer hebben dan jullie, maar kijk eens naar de mensen die het wat minder hebben, dan waardeer je echt weer wat je allemaal wel hebt!

Remember: the way to succes is always under Construction!

Liefs! En knuffels! Uit een heel modderig, maar warm en liefdevol Kenia!
Love you!
Eef

Even kort over vandaag vanuit thika town: Het weer is vandaag een stuk beter, op een buitje vannochtend na.. hebben we de hele dag al zon.. lekker warm dus! Wat ook gelijk een heel ander beeld geeft van de omgeving.. het is nog steeds triest, maar als er muziek uit de hutjes komt en het zonnetje erbij schijnt, zie je de wereld toch iets meer zitten!
Hebben de kids vannochtend naar school gebrcht, 45 minuten lopen met kids en 25 zonder, glij en glibber festijn maar dat mag de pret niet drukken!

ik zit nu in een internet cafe.
Dit internetcafe ligt in Thika town, ongeveer een half uur met motorbike en matatu, een hele ervaring en een compleet andere wereld! thika town is toch een hele grote stad, heb zelfs al 2 huwelijksaanzoeken gehad! ;)

Morgen gaan we met de kinderen naar Boma's of Kenia (kijk maar op google)lijkt me ook een hele ervaring! maar wel super leuk!

nou ik ga nu nog wat foto's proberen te uploaden en dan gaan we naar de tecnische school waar naftali werkt!
liefs!