Selamat Datang di Indonesië

Selamat datang di Sermarang!
29-5-2014,
Al meer dan een jaar kijken we uit naar deze dag, vele voorbereidingen zijn getroffen en nu is het moment dan echt daar, we gaan op reis naar Indonesië! Om 15:15 zijn we vanuit Deventer vertrokken, een laatste dikke knuffel voor Balou en dan trekken we toch echt de deur achter ons dicht. Ik heb de hele week al zenuwen die zich uiten in… juist ja! Het koffers inpakken ging best aardig, het max. was 23 kg, ik ging thuis weg met 22.9, jammer genoeg op schiphol was het 23.2kg hmm.. waar ging het mis?
Bij aankomst op schiphol hebben we eerst nog even een hapje gegeten bij la place, voor de laatste keer Hollands… Dan de bagage afgeven en nog een kopje thee. 19:00: het moment waarvan we allemaal wisten dat het zou komen en waar we allemaal tegenop zagen!.. Dikke tranen.. Het hoort er wel een beetje bij. De douane beambte vroeg nog even of alles wel goed ging, voordat we dan echt door de poortjes uit het zicht verdwenen. We kunnen vrij snel daarna om 19:30 al boarden, alles door de scanner, total body scan.. geen dingen bij ons waarvan we niet wisten dat we ze bij ons hadden.. en dan aan boord. We stoppen vanalles in de voorstoel, boekjes, studiemateriaal etc. niks gebruikt en wel de hele weg klem gezeten.. fijn! Memo aan mezelf voor de terugweg..
De vlucht ging relatief snel, het voordeel van de nacgtvlucht is dat je een groot deel van de vlucht slaapt, dus dat hebben we dan ook maar gedaan. Na 1 filmpje en de afzakkende zenuwen waren we toch wel erg moe en vielen we al snel in slaap. In de meest gekke houdingen (ik dan), maar wel geslapen.
15:00 lokale tijd, tussenstop in Kuala Lumpur, iedereen moest het vliegtuig uit, alleen de handbagage moest achterblijven. Even plassen en weer verder, nog zo moe, dus maar weer slapen! 17:30 In Jakarta geland, we hadden al een Visum geregeld in Den Haag, dus we hoefden niet in die lange rij voor het loket, dachten we.. wisten wij veel dat we nog een stempel nodig hadden! Weer terug, dan eerst ook maar geld opnemen, proberen te pinnen met de gewone pinpas, die doet het! Fijn! Dan langs het loketje stempeltje halen, verkeerde papiertje ingevuld, ander loketje, ander papiertje, kaartje invullen, weer terug naar het eerste loketje.. hehe koffers halen. Shit, koffers staan niet meer op het scherm.. maar blijkbaar zijn we zulke kaaskoppen, dat ze al snel naar ons toe kwamen met de vraag of we onze bagage zochten van de vlucht van Amsterdam.. uh ja.. alles stond al netjes naast de bagage band, check check dubbel check en gaan! Op zoek naar een bus.. We hadden in onze reisgids gelezen dat er een shuttle bus ging tussen het vliegveld en het treinstation van waar we morgen weer verder gaan. Al zoekend naar een bus worden we door heeeeeel veel taxi chauffeurs aangesproken, maar ons besluit stond vast, wij zouden met de Damri! Er stonden tig bussen, maar geen Damri, uiteindelijk was een taksichauffeur wel zo vriendelijk om ons de goede bus te wijzen. Een uurtje later staan we hulpeloos midden in hartje Jakarta, geen idee waar we naartoe moeten, ons vastklampend aan twee adressen in onze reisgids. Met wat handen en voeten werk weten we aan een taksichauffeur duidelijk te maken waar we naartoe willen. Enorm “afgezet” door de taksichauffeur, voor wel 3,-.. naja oke dan, je bent moe en je wil wat. Op naar six degrees hostel, daar aangekomen krijgen wij het trieste nieuws dat het hostel vol zit, net de laatste kamer verhuurd. De dame achter de balie schrijft twee andere adressen op en probeert ons zo goed en zo kwaad als het gaat de weg te wijzen. Onze taxi is al wegh, dan toch maar lopend met onze koffers over de half kapotte weg. Dapper ploeteren we nog 15 minuten door een drukkende warmte. Dan komen we bij Hotel Karya, enigszins betaalbaar, achter een soorts autogarage (althans daar lijkt het op), de kamer is sober en we moeten vooral niet heel goed kijken voor we in bed stappen. Ze zijn overigens we uitermate vriendelijk! We hebben nog niet gegeten en hebben toch wel trek, we kunnen in het hotel eten, ze maken speciaal voor ons nog eten klaar. Nasi goreng speciaal, de chinees smaakt nooit meer zo lekker! Na het eten maken we nog een klein ommetje, even de straat op en neer. Aangezien we morgen nog een lange treinreis voor de boeg hebben, kopen we bij een supermarktje nog wat broodjes, (super zoet), koekjes, nootjes en genoeg drinken. Terug naar het Hotel, in de lobby zitten allemaal mannen, met grote ogen ons aan te staren… (later komen we tot de ontdekking dat dit waarschijnlijk een bordeel hotel is… oeps..) Snel naar bed en de kamerdeur van binnenuit op slot! Inmiddels is het 23:00 en dus ook wel bedtijd!

31-5-2014
Treinreis- Jakarta Gambir- Semarang Tawang
Het is een gebroken nacht geweest.. warm.. de arco was niet goed in te stellen. Op vieze lakens gelegen en als toetje ging om 4:00 en om 5:00 de moskee ook nog een oproep voor gebed doen.. Tegen de tijd dat die weer stil was.. ging de wekker, lekker waardeloos! Uit bed dan maar, de douche slaan we over en schone kleren dus ook maar even. Het valt namelijk te betwijfelen hoeveel schoner we van deze douche zouden worden.Om 7:00 wordt keurig het ontbijt gebracht, nog enigszins westers, een soort dubbele boterham/flensje/tosti achtig ding met jam en mierzoete thee. Genoeg suikers voorlopig! Alles weer ingepakt en door naar Semarang! Met de taxi naar Gambir station, nu voor 1,50, hoezo we zijn gister afgezet..
Op station Gambir is het een drukte van jewelste, op onze internet tickets stond dat we een uur voor vertrek nog langs een balie moesten (jaja dat hadden we goed vertaald). Wij waren maar 1uur en 45 minuten te vroeg.. beter vroeg dan laat! Iedereen is wederom uitermate behulpzaam en na even zoeken en een paspoort controle hebben we het goede perron gevonden (al twijfelen we daar tot het laatste moment nog over). Bij iedere trein die binnenkomt vragen we ons af of we die trein moeten hebben, maar het is geen NS met minimaal 2 treinen per uur! Vlak voor vertrek nog even naar het toilet,.. sta je netjes in de rij, sta je vooraan, kruipt er zo’n kleine indo voor! Ja ik ben ook zo lekker over het hoofd te zien! Naja.. vooruit dan maar!
10:00 vertrekt de trein uiteindelijk, het is een mooie, relatief luxe trein met meer beenruimte dan het vliegtuig, de stoelen lijken zelfs wel een beetje op (afgetrapte) vliegtuigstoelen. Wij zitten prima!Het duurt lang voordat we de stad achter ons laten, we reizen vele uren door de vlaktes en rijstvelden van Indonesie. Inmiddels begint ook de reis z’n tol te eisen en ombeurten vallen we een uur in slaap.. schommelende trein.. aangename temperatuur…
Als we bijna in Semarang aankomen, komt een man (conducteur?) ons vertellen dat we ons klaar moeten maken om uit te stappen. Hij heeft een lijstje van iedere stoel en iedere eind lokatie, de service, daar kan de NS nog een puntje aan zuigen! Bij het uitstappen worden we aangesproken door een man van middelbare leeftijd die met zijn gezin op reis is. Hij vraagt waar we naar toe gaan en of hij ons misschien kan helpen. Hij bied aan om een taxi te delen, dan weten we zeker dat we op de goede plek aankomen en dat de taxi chauffeur niet eerst drie rondjes gaat rijden om te prijs op te drijven. We wurmen ons met 4 volwassenen een jong kind, 3 koffers en twee backpacks in de taxi.. ja het past.. We hebben ons af laten zetten bij Pandaranan Hotel, duur voor Indonesische begrippen, betaalbaar en inverhouding wel wat duur.. maar ook wel heerlijk voor de komende nacht! De rest van de week is er geen plek voor ons in dit hotel, daar gaan we ons vanavond/ morgen over buigen! Voor nu zijn we er wel klaar mee! Inmiddels is het toch alweer 17:00! Lekker naar boven, lekker douchen, oh jeetje, je voelt je dan ineens weer een beetje mens! Ondertussen zoeken we haastig op internet naar een ander hotel, het meeste is volgeboekt, of wel heel duur voor een hele week. We maken een lijstje en besluiten om morgen advies te vragen aan de incheckbalie van het hotel. Nu eerst op zoek naar eten! We gaan op pad, de stad in, geen idee waar naartoe, at random kiezen we een kant, de goede, zo blijkt later! Eerst komen we een KFC tegen.. beetje zonde als je zover weg bent, om dan daar te eten.. dus we lopen door. Dan komen we op een grote rotonde met in het midden een enorm grasveld met veel muziek en lichtjes, rondom staan allemaal etenskraampjes.. so that’s it gonna be!
We kiezen een kraampje waar de prijzen bij staan, we kunnen immers nog slecht een inschatting maken van normale prijzen en nu staat het tenminste vast. Iedereen schuift overal maar aan en ondertussen zitten we tussen de indonesiers. Naast ons zit een groepje van 4, 2 mannen, 2 vrouwen, iets ouder dan dat wij zijn, hoogopgeleid en goed engels sprekend. Ze willen vanalles weten en bovenalles, willen ons weer helpen, eerst met eten bestellen, dan met het regelen van een simkaart en vervolgens met het vinden van een hotel voor de rest van de week! Zo aardig! Als we klaar zijn met eten lopen ze met ons mee, ze vragen hoe wij daar gekomen zijn, te voet? Of we gek geworden zijn? Haha luie mensen hier! Ze willen ons met de auto naar een kraampje voor simkaarten brengen, wij vragen eerst nog of dat niet lopend kan, nee te ver.. inderdaar achteraf was dat ook wel te ver! Stemmetje in achterhoofd: “stap nooit bij vreemden in de auto” ander stemmetje: “iedereen is hier vreemd en je kan wel wat hulp gebruiken” Het onderbuik gevoel is goed en we hebben al een uurtje of twee met ze opgetrokken, dus we doen het toch maar! Achteraf zeker een goede keus! Ze regelen een simkaart met mobiel internet, (whatsapp nederlandse nr werkt gewoon) en gooien hun zaterdagavond plannen om, om ons een tour by night door Semarang te geven. We worden van de ene bezienswaardigheid naar de andere gereden, overal uitstappen voor foto’s.. uh oke? Ondertussen strepen ze wat hotels van ons lijstje af… bordeel hotels.. niet veilig/ niet geschikt voor ons.. we vertellen ze over het hotel van de nacht ervoor.. ze moeten heel hard lachen! Als afsluiting trakteren wij hun op een biertje in de nachtclub, Bintang, lekker hoor Bertus!
Om 00:00 is de pap op.. dus we gaan naar huis, of ze ons moeten brengen.. nee hoor we lopen wel.. gekke hollanders! Onderweg worden we nog achtervolgd door een dronken pinda, maar die loopt toch niet zo hard op z’n kleine pootjes, even toch nog bij de KFC langs.. terwijl we daar zitten komt die dronken pinda ook binnenvallen, gaat aan de andere kant zitten en ons in de gaten zitten houden.. Onderbuikgevoel: slecht! We lopen met een groep jongens naar buiten, hij komt ons achterna, wederom stappen we stevig door en al snel zijn we hem weer kwijt! Snel naar bed! Wat een lange dag!

01-06-2014 Hotel, motel, guesthouse?
Wat een heerlijke nacht! Hebben echt in coma gelegen! Toch wel enigszins optijd opgestaan.. we moeten immers nog een hotel regelen. Weer op internet, we komen er niet uit. Eerst maar langs de receptie, advies vragen, ze adviseren ons een hotel en een guesthouse. Dan eerst ontbijten, het ontbijtbuffet bestaat uit een chineese rijsttafel zullen we maar zeggen. Vanalles, gefrituurd en veel rijst.. toch ook een boterham, groen.. nee laat maar! Ook wat vers fruit! Lekker! Dan weer terug naar onze kamer, het is 10:00, we hebben nog tot 12:00, we boeken online een hotel en zijn stiekem nog heel moe.. dus we zetten de wekker en gaan nog een uurtje slapen, het zal de jetleg wel zijn!
Heerlijk uurtje geslapen, door naar het volgende hotel, singosari residence, we nemen een taxi, worden bij het verkeerde hotel afgezet, maar gelukkig, lag de goede aan de overkant van de straat. Ze waren een beetje verbaasd door onze online boeking, en vroegen of het wel klopte dat we voor dezelfde dag en de rest van de week gereserveerd hadden, ja echt waar, (wij dachten.. ezel.. stoot zich niet twee keer aan dezelfde steen!) De kamer is klein, maar best chique en zeer schoon voor de begrippen hier. De douche is een pisstraaltje, maar je wordt er schoon van, duurt alleen iets langer! De rest van de dag doen we niet veel anders dan uitpakken en een klein wandelingetje naar de supermarkt maken, lunch: een magnum uit de vriezer van de super, even iets kouds! Daarna installeren we ons op het dakterras van het hotel, doel: Bahasa leren, want inmiddels hebben we wel door, dat dat echt bar slecht is! De ober begint een beleefdheidspraatje en bied ons aan om ons te helpen met het leren van Bahasa, heel fijn! Maar nu kunnen we niet ons boekje doorwerken, ach ieder voordeel heb zn nadeel!
’s Avonds besluiten we weer op straat te eten, daarvoor zijn we immers in indonesie..we lopen langs veel kraampjes, maar eindigen uiteindelijk weer op het grote plein, lekker eten! Na het eten stellen we nog wat leerdoelen op, want morgen beginnen we aan onze eerste dag als tropen ko-ass. Spannend! Daarna lekker slapen! Onze kamer zit tegenover de lift (het hotel heeft maar 4 verdiepingen) ze doen zelfs 1 verdieping nog met de lift, als de lift arriveert, hoor je ping! Het gaat de hele avond en begin van de nacht door.. hebben wij weer! Naja het is in ieder geval geen moskee! Die hoor je alleen buiten op het terras, er zitten er 5 omheen, hebben we even snel geteld!

2-6-2014 Eerste dag ko-ass!
Vroeg op, althans.. valt mee, we hoeven er pas om 9:00 te zijn, en door de lange reis zijn we toch al van slag! Met de taxi gaan we naar Kariadi rumah sakit, het is 10 minuten met de taxi, maar wel te ver lopen! We zijn er veel te vroeg en wachten nog even op de stoep van de moskee.. leuk.. Dan gaan we naar binnen, blijkt dat we aan de andere kant van het ziekenhuis afgezet zijn.. in ons beste bahasa (crap) vragen we de weg. Ze hebben al gauw door dat uitleggen niks wordt en lopen dus maar met ons mee. Dr. Hussein-Gasem is een zeer vriendelijke man en heet ons van harte welkom, hij is erg trots op zijn ziekenhuis en vertelt er ook heel trots over! Leuk! Ook zegt hij dat hij het zo leuk vindt dat onze voorgangers zo goed bahasa spraken en dat wij dat vast ook kunnen na 3 maanden.. de verwachtingen zijn geschapen, maar het komt vast goed! Na een half uur worden we in een klaslokaal vol co-assistenten achtergelaten.. De boodschap is: de les begint zo.. inderdaad, na een half uur komt er een arts en geven ze een aantal presentaties, .. in het bahasa.. geen barst van te verstaan en de dia’s zijn vaak zo snel weg dat we ze niet echt kunnen vertalen, maar veel woorden komen wel steeds terug, dus we hebben er vertrouwen in! Het lokaal is warm en na de presentaties zou om 12:00 nog een les beginnen, die begint uiteindelijk om 13:00.. dus geven ze ons een rondleiding door het ziekenhuis, het is een luxe ziekenhuis, maar het is dan ook een universiteits ziekenhuis. Ondertussen werkt de airco maar half in het klaslokaal, is het warm en zijn wij nog steeds moe.. great.. verstaan we er niks van en zijn we blij als het 14;00 is en we naar huis kunnen. Al onze dagen bestaan uit dit bovenstaande, de komende week dagelijks van 8:00-14:00 je tijd uitzitten en proberen je de taal machtig te maken.. oja en proberen wakker te blijven.. we hebben een zwaar leven ;-). Dus nog weinig spannende avonturen in het ziekenhuis voor ons de komende week. Zaterdag gaan we naar Jeparra, Dr. Kartini Rumah Sakit. Daar mogen we wel aan de bak, maar hoe dat er uit zal zien, is ons ook nog een raadsel.. we laten alles gewoon over ons heenkomen!
Lieve allemaal, het is een lang verslag geworden, dit zal waarschijnlijk de langste zijn en we gaan proberen om minimaal eenmaal per week wat te posten. Alles gaat prima hier, het is warm, met een hoge luchtvochtigheid, maar voor nu slapen we nog in de airco dus kunnen we langzaam wennen aan de temperatuur. Het echte avontuur gaat zaterdag of zondag verder!

Liefs
Eef

p.s. whatsappen kan op mijn Nederlandse nummer, voor mijn Indonesische nummer kan je contact opnemen met mama of via een pb op facebook. Deze week hebben we nog een redelijke internet verbinding en is de skype verbinding ook laagdrempelig, we hebben wel 5 uur tijdsverschil.. dus laat het tevoren even weten als je wil skypen!