Six pack Jane in de Jungle!

Hallokidoki!

Tsjonge jonge, deze week is echt omgevlogen, nog sneller dan alle anderen! Wat een geweldige ervaring was dit zeg! Het was net de Apenheul, maar dan zonder kooien! Maargoed, daarover straks meer.. ik zal verdergaan waar ik vorige week gebleven ben..

Maandags zijn we ’s ochtends op tijd vertrokken met de auto richting Sengiggi, het zou een shuttle bus zijn, maar er hadden zich niet zoveel mensen gemeld, dus hadden we vrijwel een privé auto! Alleen het eerste half uurtje hebben we bezoek gehad van een Nederlands meisje wat we nog op het vliegveld moesten afzetten, ook wel even lekker hoor, Nederlands kunnen praten en ervaringen uit kunnen wisselen.. want na 4 maanden, is de gespreksstof… haha nee hoor zo erg is het nou ook weer niet! De rit duurde zo’n twee uur en zo waren we mooi optijd in de havenstad sengiggi. Eerst even naar de haven een ticket voor de fastboat van morgen regelen.. afzetters! Eerst wilde onze taxi chaffeur dat wel regelen, maar die was zo opdringerig en vroeg echt veel te veel, dat kunnen we zelf veel beter dachten we.. inmiddels kunnen we aardig onderhandelen, zolang we het maar niet samen doen.. want dan denken ze dat je twijfelt als je overlegd en dan zakken ze niet.. we zijn dus aardig handig en bedreven geworden in genoeg zeggen met weinig woorden. Uiteindelijk hebben we er aan de haven nog een aardige prijs uitgehaald, de helft van wat de taxi chauffeur bood, maar naar ons idee nog wel redelijk wat in verhouding met wat we op Java betaald zouden hebben.. maargoed daar mogen we niet meer mee vergelijken. Ticket: check! Nu nog een hotelletje voor een nacht.. via Booking.com wat betaalbare adresjes opgezocht, dan zijn het in ieder geval redelijke hotelletjes, onze ervaring is ook dat als je dan aan de deur een kamer boekt en zegt dat alleen een ventilator ipv airco prima is, het toch nóg goedkoper kan dan op booking.com staat.. Betaalbaar en goed.. wij houden ervan! Uiteindelijk zaten we voor 10,- een nachtje in een homestay met zwembad, warme douche en inc. Ontbijt.. kan je niet veel van zeggen dachten we zo.. behalve dikke prima! De rest van de middag besteedden we aan een rondje slenteren over het strand, lekker lunchen met een belegde afbak baquette (!) en dan nemen we een taxi naar, wat ze zeiden, het mooiste strand van Sengiggi.. hmm wij waren niet zo onder de indruk.. t was wel aardig, maar het water was niet zo mooi schoon en we waren een van de weinige mensen op het strand.. verder stond de hele rand van het strand wel volgebouwd met een soort rieten huisjes, deels dienst doende als lokaal eettentje, deels als rustplekje voor de lokale vissersman.. maar waarom zoveel? Of dat het plaatsje echt overspoeld wordt tussen de middag of begin van de ochtend door vissers, of dat de concurrentie goed uit kan.. ? Na een uurtje hebben we het er dus wel gezien, terug naar het hotel, zwemmen, douchen en dan aan de wandel om de zonsondergang te bekijken bij Pura Batu Bolong, een tempel op een uitgeholde rots, op een kwartiertje loopafstand van ons hotel en waar het tijdens zonsondergang volgens onze reisgids erg mooi zou zijn, ondanks dat het maar een klein tempeltje was.. en inderdaad we werden weer getrakteerd op een schitterende zonsondergang! Na van de zonsondergang genoten te hebben hebben we de wandeling over het strand terug gemaakt, gestrand bij een strandtentje.. beetje luxe, maar we geven liever ons geld uit aan een wat luxere maaltijd, dan aan een luxe hotel waar we maar 8 uurtjes slapen.. heerlijk gegeten en eigenlijk als je het omrekend kost het nog niet een fortuin.. maar voor ons doen hadden we duur en zeer lekker gegeten! Omdat Sengiggi een uitgestrekte plaats is, bieden veel restaurants een gratis shuttle aan naar je hotel.. heel fijn! Dus daar hebben we maar even gebruik van gemaakt.. want in het donker langs de grote weg zonder berm teruglopen.. vonden we niet zo aanlokkelijk..

Dinsdags heerlijk uitgeslapen, wel een beetje een gebroken nacht.. de moskee heeft een mooi afscheidsliedje gejengeld… Florien heeft nog wat baantjes gezwommen in het zwembad en ik heb me lekker met een boekje in bed genesteld.. heerlijk zo even aanlummelen.. om 11:00 zou de boot vertrekken, een half uur tot een uur tevoren aanwezig zijn, maakt dat we een lekkere lange ochtend hadden! Ruim optijd waren we bij de boot, de boot vertrok ook mooi optijd, maar dat de fastboat er maar een uurtje over zou doen.. hmm niet dus.. want hij was even vergeten te zeggen dat we ook de Gili eilanden nog even aan zouden doen om wat mensen af te zetten en op te pikken.. ach dat stuk van de reis mochten we nog op het dak zitten, in de zon.. wel lekker op zo’n fastboat! De Gili eilanden staan bekend om hun mooie natuur en snorkel gelegenheden, zouden vergelijkbaar zijn met de Karimunjawa, alleen zijn de karimunjawa een stuk minder toeristisch.. wat ons deed besluiten deze bestemming maar over te slaan.. na het zien wat voor type mensen de eilanden aantrokken, dus wat voor mensen er aan boord gingen.. een hoop opgeschoren opgepompte plakplaatjes.. waren wij zeer blij dat wij voor het rustige zuiden van Lombok hebben gekozen en niet voor de drukke Gili eilanden! Nadat we de Gili achter ons hadden gelaten, moest iedereen de boot in, want op open water wilden ze toch liever iedereen veilig binnen hebben.. met grote vaart over de golven, ja dit bevalt ons ook wel prima! In Ketapang stond er al netjes een busje klaar om ons terug te brengen naar Ubud, naar onze koffers.. om 16:00 waren we terug.. uitgebreid douchen en wassen.. heerlijk! Aangezien we geen wasgelegenheid hadden, moest de was mee onder de douche, lekker geoorloofd lang onder de douche staan :P! We moeten natuurlijk wel een beetje fris ruiken voor de apen op Borneo.. stel je voor dat je er een mooie man tegenkomt :P

Woensdag.. lange dag.. de ochtend zo lang mogelijk geprobeerd te rekken, nog een rondje over de souvernir markt en pas om 12:00 uitchecken, nog een rondje door het dorp, door de rijstvelden, weer lekker midden in het rijstveld ecologisch geluncht en om 17:00 stond de taxi klaar om ons naar Den Pasar te brengen.. gaan we dan he! Blij dat we nu een soort generale repetitie mogen doen voor het vliegen van volgende week.. scheelt volgende week weer zoeken! Want even zoeken was het wel.. nationale vluchten vertrekken dus blijkbaar ergens anders dan internationale vluchten.. Eerst vliegen naar Surabaya op Java, zou een uurtje vliegen zijn, maar meer dan omhoog en omlaag was het niet, in 40 minuten stonden we weer op de grond! Veilig en wel.. gelukkig! Daar werden we opgehaald door onze Karimunjawa vriend Beni voor een etentje traditioneel eten.. maar voordat het zover was.. jeetje.. deze stad is vijf keer Amsterdam!? Ruim een uur rijden verder.. maargoed.. was het ook nog eens mega pittig! Pff zelfs Beni vond het pittig! De zweetdruppels liepen hem van zijn voorhoofd af! Je lippen voelen alsof ze zijn volgespoten met Botox.. Eigenlijk vond hij dat we ook nog wat anders moesten eten, maar eigenlijk waren wij wel moe en zaten we ook best wel vol.. toch maar mee gegaan, want hij had al zoveel moeite gedaan.. aangekomen bij het volgende tentje hadden we eigenlijk alledrie geen trek meer.. toen maar aan de weg terug begonnen, want we moesten nog een hotel vinden! Hij wilde wel helpen, dus hij heeft ons dat hele eind weer terug gebracht, ik was zo moe.. dat ik halverwege in slaap gevallen ben en pas wakker werd toen het hotel al geregeld was.. goed geregeld ;-) Het was echt een motelletje, best oke, als je maar moe genoeg bent, douchen hadden we toch geen zin meer in en het was maar voor een paar uurtjes, want om 4:00 moesten we alweer richting vliegveld! Afscheid genomen van Beni en dan linea recta naar bed.. voor nog 3,5 uur slapen..

Zo gezegd zo gedaan, donderdag, de eerste dag van ons Borneo avontuur! Vroeg op, toch boven verwachting goed geslapen! De taxi was mooi optijd en onder begeleiding van een veel te vrolijke en actieve beat… in de auto op weg naar het vliegveld, ook daar ging alles redelijk soepel, inchecken.. veiligheids controles.. alleen waren we wel heel optijd.. en de vlucht een half uur te laat..maar beter te vroeg.. dan.. Hoewel de gemiddelde indo daar hier anders over denkt.. De vlucht ging ook heel vlot, we hebben een uur in coma gelegen.. veiligheidsinstructies??? Uhh?? Niet meer gehaald.. :P

een uur later landden we op een mini vliegveldje in zuid Borneo Pangalanbun. Daar werden we opgewacht door Nina, onze gids voor de komende dagen. Echt een leuke meid! Onze leeftijd en super enthousiast! Omdat we zo vroeg waren, was de boot nog niet terug van de vorige trip en nam ze ons mee naar een traditionele markt, die wij natuurlijk inmiddels wel kennen, maar het was goed bedoeld en ook wel leuk om er met een local overheen te lopen! Nog een lekker ontbijtje Gado Gado gescoord, welke we op een andere boot in de haven vast mochten opeten, terwijl we wachtten op onze boot. Lekker colaatje erbij.. prima combi toch? Nina vond het heel vervelend en voelde zich erg bezwaard dat de boot zo laat was, hij kwam om 10:30 ipv 10:00.. ach meid maak je niet druk.. we zijn inmiddels wel wat gewend.. ;-) Het was echt een leuk bootje! Wij leefden op het bovendek, eten slapen, genieten.. en een beetje decadent voelde het wel.. maar we hadden gewoon 4 man “personeel”! een kok.. een kapitein, een stuurman en de gids.. alleen de kokkin was wat ouder, maar de rest had allemaal onze leeftijd, dus dat was erg leuk! Om 11:00 konden we echt vertrekken, eerst een stuk de grote rivier oversteken en dan een kleine zijtak in bij Kumai naar Nationaal Park Tanjung Puting. Wat geweldig! We hebben het zo vaak tegen elkaar gezegd deze dagen, wat een bofferds zijn wij zeg! Wat een bijzondere ervaring, wat geweldig dat wij dit mogen meemaken! Twee uur varen en een lekkere lunch met vis en garnalen later komen we aan bij het eerste “kamp”. Langs de rivier zullen we drie kampen aandoen. De eerste twee zijn vooral gericht op rehabilitatie van orang utans. Het gaat om Orang Utans die zijn gered, jarenlang hebben opgesloten gezeten en die hier een tweede kans krijgen. Mensen vinden de Orang Utans erg schattig als ze baby zijn (toegegeven, dat zijn ze ook!) en willen er dan graag één in huis, ze blijven echter niet zo klein en zijn, hoe je het ook wend of keert, toch wilde beesten en geen huisdieren.. In deze kampen worden ze opgevangen, nagekeken en vrijgelaten in het wild, met een dagelijks voedingsmoment. De dieren krijgen dagelijks een vaste hoeveelheid bananen, iedere dag hetzelfde.. het idee is, dat ze.. omdat ze zoveel op mensen lijken, vanzelf genoeg krijgen van de weinige variatie en zelf op zoek gaan naar eten in de Jungle, maar niet verhongeren en dus de keus hebben of ze naar de voedingen komen of niet. Geen kooien, geen verplichtingen, geen grenzen. Het is een gebied waar ook veel wilde orang utans leven, het nadeel is dus wel dat ze een beetje overlopen, soms worden de semi wilde orang utans wild, zoals de bedoeling is, maar helaas gebeurd het andersom ook, luie mensen.. luie orang utans.. tsja als je DNA voor 98% overeen komt, komt het gedrag ook in veel opzichten overeen ;-) Om 15:00 is de feeding in het eerste kamp, eerst een rondje door het informatie centrum, door de orchideen tuin (er stond helaas niks in bloei) en door de medicinale planten tuin, daarna een kilometer de jungle in.. we komen er als één van de eersten aan en we zien dus de orang utans arriveren, wauw wat een geweldig gezicht! Komen ze aanslingeren door de bomen, vaak hoor je alleen wat geritsel en als je goed kijkt.. ja daar komt er één!! En nog één! Nauwelijks te beschrijven hoe gaaf het is om ze van zo dichtbij in het wild te mogen zien!
Als er aardig wat mensen en orang utans gearriveerd zijn wordt er een zak bananen leeggestort op een platform, de orang utans doen hard hun best om zoveel mogelijk bananen mee te nemen de boom in, sommigen nemen gewoon de tijd om ze op het platform op te eten, maar de wat wilderen kiezen liever eieren voor hun geld.. wist je dat: er wel 11 bananen in een orang utan mond passen? En een zelfde hoeveelheid in een hand? Ook veel orang utans met een jong, schitterend! Hier kan je wel uren naar kijken! Pas wel op dat je niet onder een boom staat waar een orang utan in zit, want ze laten alles lopen als het ze uit komt en dan heb je een gratis douche… Als we veel teveel foto’s hebben gemaakt en ruim een uur verder zijn, gaan we weer terug naar de boot. Nu gaan we opzoek naar Probiscus apen, bij ons beter bekend als neusapen. Neusapen zoeken tegen de avond een slaapplek in de bomen aan de rand van het water, ze zijn een van de weinige apen die goed kunnen zwemmen, ze hebben zelfs zwemvliezen tussen hun vingers, en zo kunnen ze, als er gevaar dreigt, zo vanuit hun bed het water inspringen om te ontsnappen! Slim! Het duurt niet lang voordat we een hele groep langs de waterkant spotten! Ook weer mega gaaf! Wist je dat: Mannetjes een witte staart hebben en vrouwtjes een grijze? En dat de grootte van de neus een maat is voor de hoeveelheid testosteron, dus voor de hoeveelheid vrouwtjes en ja… ook voor de grootte van de… dus dames.. ik zeg.. let in het vervolg niet alleen meer op de handen, maar ook op de neus! Als we ook hier voldoende, meer dan teveel foto’s hebben gemaakt varen we nog een klein eindje door voordat we onze plek voor de nacht zoeken, we slapen op de boot, boven op het dek onder een klamboe! Hoe gaaf! Aan de rand van de rivier, met alle jungle geluiden op de achtergrond! Heerlijk slaapliedje! Het wordt optijd donker en na een maaltijd op de boot, weinig licht en een lange enerverende dag, gaat om 20:00 echt het licht uit.. het bed was opgemaakt, de klamboe hing, tsja wat zullen we eens doen.. slapen dan maar! Lekkere lange nacht! Het was niet erg warm, wel mega vochtig door de hoge luchtvochtigheid, tsja je zit in een regenwoud of je zit het niet.. midden in de nacht worden we nog wakker van Nina die met een zaklamp naast het bed staat.. ze had een bootje gehoord en dacht dat die een tijd had stilgelegen naast de onze, of wij al onze spullen nog hadden.. eh ja? Ja die boot heb ik wel gehoord, langsvaren, niet stilliggen.. maar fijn dat ze zo oplettend zijn.. gelukkig waren zij ook niet op ons achterhoofd gevallen en lagen alle waardevolle spullen inc. Paspoorten onder ons kussen in de klamboe.

De volgende ochtend zijn we al vroeg wakker, nogal wieddes na zo’n lange nacht.. rustig ontbijten en daarna op pad, we zijn langzaam gaan varen, zodat als we iets interessants zagen, we snel stil zouden liggen. Het tweede kamp slaan we over, daar komen we morgen wel langs op de terugweg en we varen in één lijn door naar kamp 3, Camp leaky, bekend van zijn stukken op national geographic. Dit is geen rehabilitatie centrum, maar een onderzoekskamp, hier bestuderen ze al jaren het gedrag van orang utans. Ook hier leven ze wederom in vrijheid en worden ze één keer per dag gevoerd, de orang utans zijn hier echter minder wild dan in de andere twee kampen door de nauwere “samenwerking” met de mensen, ze zijn dus meer aan mensen gewend. Halverwege onze tocht gaat het water van de rivier ineens over van vies bruin in diep, maar helder zwart, de echte black River! Het water in het andere deel van de rivier zou ooit ook zo zijn geweest, maar is nu vervuild door de goudwinning in het gebied, het gebruikte kwik en andere bindmiddelen bij het goudwinningsproces worden geloosd in de rivier, zonde, maar geen andere optie.. economie en natuur moet nog in evenwicht komen. In het deel waar de rivier vervuild is, is de ene oever van de lokale bevolking en de andere oever nationaal park. Gelukkig is er ook nog een stuk natuur helemaal ongerept en dat is waar de black River nog echt black River is, veroorzaakt door de ijzerboom, een boom die alleen in het regenwoud voorkomt, traag groeit en oer sterk is. Wat een plaatje zeg! En wij mochten daar doorheen varen! Vet! Ik kan het niet vaak genoeg zeggen! Eind van de ochtend komen we aan in Camp Leaky, we zijn de eersten.. schoenen aan en aan de wandel! Eerst een kijkje in het informatiecentrum, deze keer een stuk meer informatief dan gisteren, wist je dat een mannelijke orang utan wel 8x sterker is dan een mens en een vrouwtje 4x, dat ze gemiddeld 50 jaar worden en rond 8 jaar volwassen zijn? Dat er veel incest voorkomt en dat het geen groepsdieren zijn? Tijdens onze rondgang in het informatiecentrum breekt er een flinke regenbui los, stortregen is de goede naam, wat een hoosbui zeg! Als die eindelijk ophoudt kunnen we onze wandeling door de jungle beginnen, al lijkt het daar alsof het nog aardig doorregent, want tsja.. iedereen weet hoe dat werkt. Maar dat mag de pret niet drukken! Op het laatste stukje zien we nog twee orang utans in de bomen en komen we nog wat wilde zwijnen tegen, de natuur is ook prachtig groen! Na de wandeling gaan we terug naar de boot voor de lunch, ik heb wat buikpijn.. vervelend.. naja zal wel overgaan.. Na de lunch en een middagdutje gaan we op pad voor de voedingsronde, als we het kamp inlopen, staat er al een groep toeristen driftig foto’s te maken, wat zou er zijn? Lucky we.. King Tom staat voor de voorraadschuur!!! Wat een beer zeg! Niet normaal! Je ziet niet zo vaak mannetjes orang utans en al helemaal niet bij de feedings, we hebben dus echt geluk! Als er op een gegeven moment ook een vrouwtje het kamp inloopt, moeten we nog uitkijken ook! Want je mag nooit tussen een mannetje en een vrouwtje in staan.. levensgevaarlijk! En zeker omdat hij dit vrouwtje niet leuk vond.. ze was te oud en hij mocht haar niet zo.. als het bijna voedingstijd is gaan we op weg de jungle in.. en Tom.. ging voorop! Haha vet cool! Een orang utan escorte! Als een echte koning liep hij voorop! Wat een man! Gespierd, behaard en manieren :P love it ;-) De feeding was weer echt een feestje om naar te kijken! De opkomst was opvallend groot, voor ons geweldig, voor de orang utans minder goed (teveel semi wild).. Tom brak halverwege het bos nog even af.. vond het nodig om een dode boom om te trekken en gelukkig, vlak voor het menselijk publiek langs te gooien.. ook was er nog een kleine indringer in de zin van een Gibbon aapje, een grappig zwart aapje met witte wenkbrauwen, wist je dat, dit de enige mensaap is die op voeten loopt in plaats van op handen en voeten? En dat hij echt reuze sprongen kan maken! We waren onder de indruk! Het was een prachtig schouwspel! We werden ook nog getrakteerd op een potje hete orang utan seks, wat een lawaai zeg! En ook hierin lijken ze weer op mensen… als de man zijn zin niet krijgt.. wordt hij chagarijnig en gaat hij zich als een klein kind gedragen.. dus toen nummer 2 niet wilde.. moesten we zorgen dat we bij hem uit de buurt bleven.. Na een bijna twee uur en veel teveel foto’s gaan we terug naar de boot, daar hebben zich wat langstaart makaken verzameld.. dezelfde diefjes als in het apenbos in Ubud.. en wederom maken ze hun reputatie waar.. ze stelen onze caramel snoepjes! :( Vanaf nu heten ze dus niet meer de grijze langstaart makaak, maar kleine dief! Nog een stukje varen en dan gaan we stilliggen voor nacht twee.. ik heb buikpijn.. etenslucht.. ogattegattegatverdarrie! Ik krijg geen hap door mijn keel… florien kan gelukkig prima voor twee eten en ik ga vast op bed liggen, dat is de prettigste houding.. na wat draaien en doen, een poging tot film kijken ter afleiding op mijn ipad.. val ik in slaap.. om een twee uur later spuug misselijk wakker te worden.. dit is .. niet goed.. :(

Een ornustige nacht, veel draaien, ellende, maar toch wel ook veel slapen, voel ik me de volgende ochtend.. oke.. niet om over naar huis te schrijven, kan nog steeds geen hap door mijn keel krijgen en de lucht van gebakken eieren.. alleen het idee al.. Ik moet wel iets eten, want gisteravond en gistermiddag heb ik ook al vrijwel niks gehad, dus Florien vraagt maar om een stuk fruit.. tsja dan moet ik ook aan de rest bekennen dat ik mij niet zo lekker voel.. liever wilde ik het niet zeggen, want dan zijn ze meteen ontzettend bezorgd, maar en eten laten staan en veel op bed liggen.. is toch een beetje vreemd.. het fruit blijft er in en de kop thee ook, ondertussen zijn we weer gaan varen en zijn we op weg naar kamp 2, waar om 9:00 de feeding begint. Het is het kleinste kamp, waar we weer op een grote opkomst worden getrakteerd, ik geniet stilletjes vanaf het bankje, zolang ik maar stil blijf zitten voel ik me best oke.. Ook hier laat een mannetje zich zien, niet het dominante mannetje en hij zit dus eigenlijk in het territorium van een ander.. niet helemaal op zijn gemak schrokt hij een aantal bananen naar binnen.. het is nog een vrij jong mannetje, maar misschien wel de opvolger van dit gebied.. maar voorlopig.. moet hij nog op zijn tellen passen! Als we hier weer een tijd lang hebben zitten genieten en teveel foto’s hebben genomen.. ja nu stop ik echt.. ah die zit wel heel leuk.. oke nog een dan.. echt nog maar een.. hmm hmm.. terug nemen we een weg door de jungle, niet zo’n lang stuk als gisteren.. gelukkig.. terug op de boot gaan we nog een stuk varen, richting kamp 1, onderweg al varend lunchen.. lunchen.. bah! Ik krijg geen hap door mijn keel en verdwijn al gauw weer voor een middag dutje in bed.. als ik wakker word willen ze vast vertrekken voor een wandeling en daarna de laatste feeding, die waar we op dag 1 ook waren, ik zie mezelf echter geen wandeling meer maken en blijf liever op de boot.. als ik later nog even snel naar de feeding wil, wil een ander staflid me wel brengen en kan ik nu nog even blijven liggen.. De kok komt bij me zitten, ze spreekt geen woord engels en begint in het Indonesisch tegen me te kletsen.. iets over rood.. ja Florien was verbrand, nee nee.. je huid rood maken.. ja wij worden rood als we verbranden.. nee nee, als je ziek bent moet je je huid rood maken met masuk angin.. de watte? Helpt tegen buikpijn, misselijkheid, eigenlijk tegen alles.. of ik dat wil? Tsja.. ach.. baat het niet.. al die maanden heb ik de traditionele geneeswijzen afgehouden, maar ze vraagt het zo vriendelijk, is oprecht bezorgd en wat kan het voor kwaad.. ze komt aan met het voor ons wel bekende groene mint flesje, die we menigmaal in het ziekenhuis op de nachtkastjes hebben zien staan.. en een muntje.. ik moet mee naar beneden, daar wordt een matras neergelegd.. ik moet op mijn buik gaan liggen en mijn kleding uitdoen, Bh moet los en dan sprenkelt ze wat olie op mijn rug.. begint vervolgens met het muntje eroverheen te krassen.. net zo lang tot er een bloed uitstorting verschijnt… ogottegottegot.. waar heb ik nu ja tegen gezegd.. ? maar wie A zegt.. ze bewerkt mijn hele rug.. boven armen, nek en dan moet ik mij omdraaien.. ook mijn borst en buik moeten er aan geloven.. ik lijk wel een zebra! Stiekem moet ik er ook wel een beetje om lachen.. Als ze helemaal klaar is krijg ik nog een massage toe, met een mengsel van bodylotion, mintolie en een fijn geprakte rode ui.. de massage is fijn.. maar nu ben ik een wandelende naar ui ruikende misselijke zebra.. nice! Nu wordt het vanzelf langzaam minder, ik krijg een appel en een mandarijn, een kop thee en de boodschap te gaan slapen.. dat laatste doen we maar even niet, want dat hebben we al genoeg gedaan en over een paar uur.. is het donker en dat staat gelijk aan slapen.. Wonder boven wonder wordt de misselijkheid en de buikpijn inderdaad een stuk minder.. maar of dat nou komt door deze geweldige zebra therapie.. of door die dubbele paracetamol.. wie zal het zeggen? Terwijl ik wacht op de terugkomst van Florien trek ik de nodige bekijks van de omliggende boten.. ze moeten er wel om lachen, een blanke met traditionele strepen.. de kokkin heeft zichzelf ook nog behandeld, want ze hoestte al een tijdje.. zo zijn we een mooi zebra paar! Als florien terugkomt van de feeding schrikt ze zich rot.. eh.. zo had ik je niet achtergelaten! Ook Nina schrikt en voelt zich heel schuldig.. waarom? Ik heb er toch zelf ja tegen gezegd? Ja.. maar weet je zeker dat je dit oke vindt? Ik verander er nu toch niks meer aan.. het trekt vanzelf weg.. dus geen probleem.. Bovendien.. ik kan nu eindelijk zeggen dat ik een sixpack heb! * grijns * hopelijk is het weg voor we in Bali op het strand belanden.. :P
We gaan nog een klein stukje varen.. eens zien of we nog wat neusapen kunnen spotten, we vinden een grote groep! Mooie zonsondergang.. en dan weer terug naar kamp 1 waarvoor we vannacht voor anker gaan.
Als we net goed en wel stilliggen is er wat drukte op de kade, Nina komt ons halen, er is een baby krokodil gevangen! Florien wilde heel graag een krokodil spotten, die laten zich niet zo makkelijk zien.. dus dit was echt wel cool! Het was ongeveer 30 cm lang, mooi beestje en al best sterk, Florien mocht haar zelfs even vasthouden, voor ze weer terug het water in ging, want ja.. ze is weer netjes teruggezet!
Die avond kan ik voor het eerst weer een beetje rijst eten, maar nog steeds maar minimaal, ach.. niet eten is niet zo erg.. gelukkig kan Florien veel op.. de avond brengen we door al sterrenkijkend en speurend met de zaklamp naar krokodillenogen.. één keer was het raak, aan de overkant! Oeh.. we slapen vannacht tussen de kroks! We doen nog een potje pesten.. of drie.. nog een potje mens erger je niet.. of twee.. en dan naar bed!

Zondagochtend zijn we wederom vroeg wakker.. lange nachten, dus vroeg op.. biologische klok.. bijzonder ding! Ontbijten.. gaat.. met een stuk fruit, helaas is de diaree inmiddels ook los gekomen.. great.. gelukkig is er wel een normale wc aan boord.. die direct loost op de rivier.. heb dus nog even een bijdrage geleverd aan de natuurlijke bemesting.. of milieuvervuiling.. t is maar net hoe je t bekijkt.. Deze ochtend gaan we nog een wandelingetje maken in een dorpje, we kunnen natuurlijk niet vertrekken zonder souvenirtjes.. en dan is het tegen 10 uur toch echt tijd om weer richting echt bewoonde wereld te varen! Twee uur varen voor de boeg, halverwege valt de motor nog stil.. eh wij moeten een vlucht halen? Gelukkig was het een klein mankementje en was het snel verholpen waarna we onze toch konden vervolgen! Nog één keer lunchen op de boot, oke een beetje rijst moet lukken.. en dan zijn we om 12:00 weer terug in Kumai! Met de auto naar Pangalanbun en dan wachten op het vliegtuig.. wat maar een half uur te laat vertrekt.. dus om 14:50 gaan we de lucht in! Wist je trouwens dat.. spetterpoep op een sta wc… niet ideaal is? En als je geen papier door het toilet mag spoelen en ze geen emmertje hebben staan.. ze toch echt de boom in kunnen! Klein uurtje vliegen later zijn we weer in surabaya, ons voorbereid op lang wachten, want de vlucht ging pas om 19:30.. maar stiekem gaat de tijd bij de Starbucks heel snel! Dan nog 40 minuutjes vliegen, nadat ze zonder het mee te delen de gate gewijzigd hadden.. goh het vliegtuig is wel heel leeg piloot? Haha gelukkig zijn we zo slim om de meute te volgen.. één schaap was zo slim het te vragen en wij volgden gedwee! In Den Pasar werden we al opgewacht door de taxichauffeur die ons weer terug zou brengen naar Ubud.. uurtje rijden en om 23:00 zijn we helemaal uitgeput weer thuis! Wat een bijzondere ervaring(en) zijn we weer rijker! Nog even douchen (want na vijf dagen nauwelijks douchen en één keer een douche met rivierwater.. kan ik mezelf niet meer ruiken..) daarna heerlijk naar bed! Of toch nog even wc.. ach t zal morgen vast beter gaan… Memo aan mezelf: openstaande koffiemelk op een schip met warme temperaturen, een hoge luchtvochtigheid en etc.. is geen optimale combi.. met vriendelijke groet, je buik!

Morgen gaan we terug richting seminyak, voor de laatste dagen relaxen op het strand, surfen en wie weet wat nog meer, we hebben onszelf in ieder geval een iets luxer hotel beloofd en we kijken uit naar onze thuiskomst!

Selamat Tidur! Tot gauw! Het volgende en laatste verslag, vanaf Jakarta airport of misschien wel lekker vanaf de bank thuis in Deventer!
Liefs,
Eef