Is het echt alweer anderhalve week geleden? - Reisverslag uit Thika, Kenia van Evelien Vink - WaarBenJij.nu Is het echt alweer anderhalve week geleden? - Reisverslag uit Thika, Kenia van Evelien Vink - WaarBenJij.nu

Is het echt alweer anderhalve week geleden?

Door: eefinkenya

Blijf op de hoogte en volg Evelien

06 November 2011 | Kenia, Thika

Lieve Familie en vrienden,
Jeetje, is het echt alweer anderhalve week geleden dat ik een stukje geplaatst heb? Dat gaat een lang verslag worden dan denk ik. De tijd vliegt hier om en ik val nog iedere keer van de ene verbazing in de andere! Sinds vorige week zaterdag ben ik hier alleen, nee niet alleen, wel de enige Nederlander. Heb Dina zaterdagavond samen met Naftali en Theresa op het vliegtuig naar Nederland gezet, dat was even helemaal niet leuk en de moed zakte me even heel diep in m’n schoenen. Voordat ik hier naartoe ging had ik haar nog nooit ontmoet, maar ik heb nu het gevoel dat ik haar al jaren ken! Jullie kunnen je dan ook wel voorstellen dat het voor mij even ontzettend wennen was de eerste dagen zonder haar! De kamer waar we 11dagen samen hebben geslapen is nu wel erg groot en leeg en er zijn ineens nog meer rare geluiden..
Moet nu alles zelf regelen en organiseren, wat af en toe wel wat frustraties oplevert! Afspraken maken zijn ze hier heel goed in.. ze ook nakomen iets minder… maargoed t zal wel aan de mzungu liggen :)
Ben ook al een aantal keer alleen naar thika town geweest, de eerste keer doodeng, maar nu ik de weg steeds beter weet, is het lang niet zo eng meer. De eerste keer vond Juliana het ook wel eng om me alleen te laten gaan, ze was als de dood dat ik zou verdwalen, maar Dina was ervan overtuigd dat ik dat kon dus, dat heb ik dan ook maar gedaan. Ik heb allemaal telefoonnummers die ik kan bellen als ik verdwaal en zolang ik niet met vreemde mannen praat, tenzij ze 5 koeien en 7 geiten bij Naftali bezorgen dan vind Dina het goed ;) , komt het helemaal goed :)!
Heb inmiddels al wel een aantal keer kunnen douchen, niet echt om over naar huis te schrijven, maar… na anderhalve week niet douchen… is het echt wel heerlijk! De straal van onze gewone waterkraan loopt zelfs nog harder, dus voordat je de shampoo uit je haar hebt… naja dan heb ik het nog niet eens over al die (vleer)muizenpoep in de badkamer, kan het iedere dag wel een keer vegen, maar ’s avonds ligt het er weer. Tsja, je kan niet alles hebben he;) Inmiddels is er ook iemand geweest om gif te strooien tegen de (vleer)muizen, het is wel één nacht rustig geweest, maar het lijkt wel of ze nu in tienvoud terug zijn… zolang ze tussen het plafond en het dak in blijven hoor je mij niet klagen, wil alleen echt niet weten wat er zich daar allemaal bevind.. aan de geluiden te horen, meer dan me lief is.
Heb de afgelopen week een aantal hele drukke, maar ook minder drukke dagen gehad. De minder drukke dagen bestonden uit werkzaamheden rond het huis. Ik breng de kinderen niet iedere ochtend naar school, ze kunnen prima alleen, maar ze vinden het wel erg leuk als je met ze meegaat. Meestal sta ik om 7.30 op en ben ik om 8.30 beneden. De Keniaanse vrijwilligsters komen meestal tegen 9.00, dus eerst even rustig ontbijten. Ben overgestapt op bruinbrood, want van alleen maar witbrood en bonen.. liep alles een beetje vast zullen we maar zeggen. Vervolgens beginnen we met het opruimen van de beneden verdieping, wat inhoud.. alles weer op z’n plek zetten, alles vegen en tot slot alles dweilen. Dan moet de afwas gedaan worden, daar kan je zo een uur mee bezig zijn, zeker op de manier waarop ze dat hier doen en dan is het nog niet eens schoon ook. Naja je kan niet alles hebben.. het gaat om het idee zullen we maar zeggen. Na het huis en de afwas is het tijd voor de was. Jullie hebben geen idee wat voor een bergen was er hier PER DAG gewassen worden OP DE HAND in KOUD water. Dat is twee keer de hoeveelheid, welke een nederlands gezin per week heeft! Wat een werk! Maar het aanschaffen van een wasmachine heeft toch geen zin hier, want de helft van de tijd is er geen water en als er water is, is er geen stroom, bovendien zijn ze zelf van mening dat ze beter wassen dan een wasmachine en nog sneller ook.. Dat laatste is zonder meer waar, maar beter… tsja daar zijn de meningen over verdeeld zal ik maar zeggen. Toch vind ik het onwijs knap hoe ze zelfs de meest hardnekkige vlekken er uit krijgen! Ik doe m’n best om zo veel mogelijk in dat ritme mee te draaien, maar soms is het nog wel lastig om m’n draai te vinden. Als we dit alles gedaan hebben is het meestal een uur of 12, soms moeten er nog bonen, mais of rijst gesorteerd worden, maar vaak is er dan gewoon tijd voor ontspanning, tot de kinderen om een uur of 16.00 weer thuis komen. Dan installeer ik me heerlijk boven aan de trap van de vrijwilligerskamer, in het zonnetje, met wat muziek en een goed boek :)! Heerlijk! Tegen 14.00 gaan we lunchen, ze vragen altijd netjes wat ik voor lunch wil, of ik hetzelfde als hen wil, of dat ik toch liever brood eet. Meestal ga ik voor brood, want ’s middags bonen, ’s avonds bonen en dat 6 weken lang.. zijn toch wel erg veel bonen :)!
Soms doen ze wat extra “schoonmaak werkzaamheden”, zoals laatst, toen zaten er wel erg veel vliegen in de keuken, dus besloten ze de koelkast schoon te maken. Ik zal jullie even een instructie geven hoe je een koelkast hoort schoon te maken volgens de mensen hier.. Men zet de koelkast uit, de deur open en haalt alles er uit. Vervolgens kookt men een waterkoker vol water en gooit dat met een flinke flots tegen de koelkast… Tadaaa! Schoon :)! Drogen doet het wel als je de deur open laat staan en ’s avonds pak je hem weer in.
Als de kinderen om 16.00 thuis komen worden ze eerst onder de douche gebonjourd, zodat ze de kleren aan kunnen die we ’s ochtends gewassen hebben en zodat de schooluniformen vervolgens ook allemaal gewassen kunnen worden. Ondertussen wordt er eten gekookt, moeten er aardappels geschild worden, wortels geraspt, uien gepeld etc. Tsja het schijnt er allemaal door te zitten, je ziet en proeft het alleen niet terug helaas, maar die bonen des te beter.
Tussen 19.30 en 20.00 gaan we eten, daarna is het voor de kleintjes tandenpoetsen en naar bed. De laatste dagen heb ik ananassen voor ze geschild voor ze naar bed gingen. Fruit krijgen ze hier nog steeds niet voldoende, ondanks dat het in ruime mate aanwezig is en voor onze begrippen absoluut niet duur. Ik probeer dus toch regelmatig wat extra fruit mee te nemen en dat met ze te delen, want om alleen wat voor mezelf klaar te maken is toch raar en wat extra vitamientjes kunnen nooit kwaad.
Tegen 21.00 ga ik ook naar boven, nu ik toch alleen ben kan ik rustig even een film kijken (hehe blij dat Dina weg is anders kom ik nooit aan al die seizoenen gooische vrouwen toe! Hmmz no kidding, ik mis Dina wel degelijk!). Doe gemiddeld 3 avonden over 1 film, want ben vaak zo moe dat ik halverwege wegdommel :).
Ik ben afgelopen week op dinsdag met Theresia mee geweest naar de markt, nou dat was wat! Geweldig! Het had al een aantal dagen niet geregend dus ik wilde op m’n slippers de deur uit. Toen ze dat zagen werd ik heel snel naar boven gestuurd om andere schoenen aan te doen en ik begreep later al gauw waarom. De markt staat op een enorme modderpoel en op het vuilstort ruikt het lekkerder. Wat een sufferd dat ik m’n camera vergeten ben! Dus ik ga zeker nog een keer mee, want ze gaan iedere dinsdag om de boodschappen voor de hele week te halen. De markt zelf bestaat uit allemaal heel dicht op elkaar gestouwde kraampjes (lees 4 palen en een golfplaat waarbij de golfplaat op z’n plek gehouden wordt door autobanden, waarom? Gewoon omdat het kan!) Eerst kopen we heel veel winterwortelen, vervolgens ook nog heel veel uien, de uienkraam wordt onze uitvalsbasis. Vanuit de uienkraam gaan we de hele markt over en iedere keer als we weer wat gekocht hebben brengen we het daar naartoe. We wurmen ons tussen kraampjes door en ploeteren door de modder. Ik heb me rugzak bij me, heel handig, maar nu even niet, ben nu wel heel lomp. Ik kijk echt m’n ogen uit, zoveel bananen, kool en exotisch fruit heb je nog nooit bij elkaar gezien. Ook ligt er veel fruit waarvan ik geen idee heb wat het is, sinasappels zijn hier groen en iedere keer als ik fruit zie wat ik niet ken dan koop ik het om uit te proberen. Het een is nog lekkerder dan het andere. Omdat ik al een attractie op zich ben wil iedereen me een hand geven, zich aan me voorstellen en met me praten en dan denken ze dat als ik ze een volgende keer weer tegen kom, dat ik dan al hun namen nog weet.. haha! Als we alle bananen, tomaten, ananassen, wortels, uien en kolen verzameld hebben vraag ik me toch wel af hoe we dat in godsnaam bij shade gaan krijgen, zoveel en zo zwaar en dat allemaal op de motorbike + theresia + ik? No way! Theresia belt de motorbiker om ons op te komen halen (he can be here any minute.. half uur later…) Als ze een telefoontje van hem krijgt dat hij er is plukt ze een vent tussen de kraampje vandaan geeft hem 20 ksh en hij gooit vervolgens zo die zak over z’n schouder! Bij de motorbike bleek dat het inderdaad toch niet ging passen (duhuh, dat had ik ze ook wel kunnen vertellen) dus heeft Theresia de motorbike met de boodschappen vast vooruit gestuurd en wij zijn er achteraan gegaan met een andere motorbike. Onderweg zien we nog weer iets wat alleen hier kan, 3 bankstellen vervoerd achterop de fiets! Nou zijn bankstellen hier niet hetzelfde als bankstellen thuis, maar dan nog… heel bijzonder! Gewoon.. omdat het kan! Waar is die fotocamera als je hem nodig hebt?? (op je nachtkastje sufferd!)
Heb afgelopen week ook voor het eerst de mogelijkheid gehad om te skypen met papa en mama! Zo ontzettend leuk! Juliana heeft een laptop met een modem. Het modem mag ik af en toe van haar lenen, heb nu de afspraak met haar gemaakt dat ik iedere week onbeperkt internet koop voor 1000ksh (=7.5 euro) wat zij dan ook kan gebruiken en dat ik dan af en toe het modem kan lenen om te skypen! Jammer alleen dat ik majo al twee keer gemist heb, maar het is hier nu 2 uur later, dus voordat ze klaar is met werken en thuis is, is het hier al gauw 23.30! Te laat dus… Maar misschien dat het vanavond lukt! De kinderen vinden het skypen ook echt reuze interessant haha! Zitten ze aan m’n haar te friemelen, vraagt mam heb je vlooien? ’t Zou zomaar kunnen, maar ze vinden het heerlijk om aan m’n haar te friemelen, want stijl haar kennen ze niet.
Ben afgelopen week ook bij st. Patricks geweest, st Patricks is een primary school in thika town voor mentaly disabled children. Ze doen hier zo ontzettend bijzonder werk! In de oudste klassen leren ze de kinderen handwerken, zodat ze later in staat zijn om dingen te maken welke ze vervolgens kunnen verkopen. De kinderen zijn zo in staat om voor een inkomen te zorgen en hoeven niet langs de straat te bedelen, want dat is wat er normaal met deze kinderen gebeurt! Zulke ontzettend lieve mensen en kinderen het gaf echt een heel warm en goed gevoel om hier te zijn! Heb ook hier weer ballonnen uitgedeeld, dat is zo leuk! De kinderen waren echt dol enthousiast en toen we later deze week nog weer een keer langskwamen waren ze ons nog lang niet vergeten, ze hadden gehoopt op nog meer ballonnen :). Toen we afscheid namen werden we namelijk door de lerares van de hoogste klas uitgenodigd voor de mass op vrijdag, wat een hele grote eer was! De mass hield in: een soort inzegening van het nieuwe schoolgebouw met een katholieke mis. Het was heel bijzonder om daar bij aanwezig te zijn, heb de afgelopen 2 jaar nog niet zo vaak een kerkdienst bijgewoond als de afgelopen 2 weken. Na afloop werden we uitgenodigd voor de lunch, zomaar geen bonen! Het was zowaar smakelijk, want ze hadden wat kruiden gebruikt! Heb het me dus goed laten smaken! Binnenkort willen we ook nog Joytown bezoeken, dat is een school voor physically challenged kids, maar dat staat nog ergens op het programma…
Tevens hebben we de school for the blinds bezocht, het is een school welke gesteund wordt door het leger des heils. Op deze school gaan de kinderen intern en het is zo bijzonder om te zien hoe ze omgaan met hun handicap, want bij ons is blind zijn al een enorme challenge, hier is het dat helemaal! Ze hebben ons laten zien hoe de kinderen schrijven (van rechts naar links in spiegelbeeld met een prikpen) lezen en zelfs de computer spraak gestuurd kunnen gebruiken!
Wat ook geregeld is, is een attachment in het ziekenhuis! Zo super gaaf! Morgen start ik voor één week op de newborn unit en daarna nog een week op de pediatric unit! Het had wel wat voeten in aarde en of ze morgen nog weten dat ik kom weet ik niet, maar dat zien we dan wel weer! Heb er in ieder geval heel veel zin in en vind het super spannend!
Afgelopen week is de stroom maar een keer uitgevallen, dat was op donderdag deze keer. Het schijnt normaal te zijn dat iedere woensdagavond de stroom uitvalt, met uitzondering van de afgelopen twee weken, maar het is wel iets om rekening mee te houden!
Ojee ojee ojee, moet jullie ook nog een hele andere ervaring vertellen, namelijk over mijn nachtelijke ontmoeting met een huge insect! Gedverderrie! Was namelijk vroeg naar bed gegaan omdat ik hoofdpijn en keelpijn had, werd ik tegen 00.00 wakker van de jeuk, er zat een mug in m’n klamboe! Lampje aan, op zoek naar de mug, niet kunnen vinden, lampje uit. Hoor ik aan de andere kant van de kamer een hoop geritsel, één of ander huge insect, zolang er een klamboe hangt, geen probleem zou je denken! Jammer!... Heb je mevrouw mug ook weer, lampje weer aan.. shit daar komt dat enorme ding ook op af! Gelukkig nog steeds buiten de klamboe.. Deze keer ontkomt de mug niet en is het grote insect ook weg (op de grond), lampje uit… Hoor ik in een keer dat grote insect wel heel dichtbij en voel ik hem over m’n gezicht vliegen/kruipen! AAAARGH!!! Ben nog nooit zo snel uit m’n bed gesprongen! Wat klopt er hier niet? Ik naast bed, insect in bed onder de klamboe.. Hoe ga ik die daar weg krijgen?? Eerst nog twee andere lampen aan, klamboe optillen en dan is het uit bed, maar hoe krijg ik het uit de kamer? Want ik heb geen idee of het kan bijten of steken, het maakt heel veel lawaai en het is al een keer in de klamboe gekropen, ik ga dus niet eerder slapen dan dat dat ding weg is! Heb de deur open gezet, met het felste lampje op de drempel.. helaas werkte dat niet en in de buurt van dat ding komen zie ik niet echt zitten, heb echt overal kippenvel! Bah! Plots komt het ding helemaal tit rust en verdwijnt het onder m’n bed, ja daaaag! Daar trap ik dus echt niet nog een keer in! Zie ik ineens uit m’n ooghoek een soort schoorsteenveger staan, dus ben ik het daarmee te lijf gegaan! Was nog een hele klus, maar ik heb het de deur uitgewerkt! Terug naar bed! Helaas was ik nu klaarwakker! Niet echt bevorderlijk voor de hoofd en keelpijn!
Heb ook m’n nagels nog mooi laten lakken! Zo gaaf! Haha midden op straat in Thika town staat een soort kraampje met 3 zetels, waar je tegen een belachelijk lage betaling(voor de plaatselijke bevolking 20ksh, voor mij special price, 100 ksh) je (teen)nagels kan laten lakken en versieren! Majo en Kelly, jullie zouden het echt geweldig hebben gevonden! Heb het dan ook vooral laten doen om even een foto te kunnen maken, doe het nog wel een keer vlak voordat ik naar huis ga, maar dit soort dingen, zie je alleen hier! Geweldig leuk toch!
Gisteren ben ik met Waithaka naar de Delmonte ananas plantages geweest! Eigenlijk zouden we ook naar de top van de kilimonbogo, maar onze gids vertelde ons dat dat niet mogelijk was omdat er nog teveel modder ligt. Onze gids zou ons vlakbij met de auto ophalen, we besloten om hem tegemoet te lopen maar uiteindelijk zijn we helemaal naar Delmonte gelopen, toch een wandeling van zo’n 45 minuten in de brandende zon! Maar het was wel een hele mooie wandeling en ik ben blij dat we te voet gegaan zijn! Wat een ontzettende mooie vergezichten heb je hier! De gids neemt ons mee naar de ananas plantages, ananassen zover als je kan kijken! Wauw! De doorsnede van de plantage bedraagt zo’n 50 km en ik kan nooit meer in de supermarkt aan een delmonte verpakking voorbij lopen zonder aan deze dag te denken! In het laatste veld wat we bezochten stonden rijpe ananassen en we mochten een aantal ananassen plukken voor de kinderen van shade! Zo leuk! Echt een hele bijzondere ervaring en de man heeft me op het hart gedrukt dat ik vlak voordat ik wegga nog even langs moet komen, dan krijg ik er nog twee voor thuis.. al mag ik die niet meenemen in het vliegtuig (ze zweren van wel, dina zegt van niet, so I think I will give it a try, kan het altijd nog achterlaten) Onderweg kwamen we ook nog langs een koffieplantage, dus ook daar zijn we even gestopt om de planten te bekijken en wat koffiebesjes te plukken! Ik heb de man gevraagd of hij ons ook nog een keer wil rondleiden in de Delmonte fabriek, dus dat doen we waarschijnlijk op dezelfde dag als dat we naar de kilimonbogo kunnen, ik ga nog tijd te kort komen hier! Na het bezoek aan de plantages zijn we nog bij de gids thuis geweest, de man woont aan de rand van de plantage in een grote bungalow, echt een mooi huis op een mooie plek, je kan wel zien dat deze man een wat hogere functie bekleed binnen delmonte. Hij schilt voor ons een net geplukte ananas, verser kan gewoon niet! En lekker! ( wil jullie niet jaloers maken hoor ;) )
M’n horloge is ook eindelijk stuk en het zijn niet eens de kinderen die het gesloopt hebben, het bandje is afgebroken (kon ook niet anders voor 2,-) maar met een beetje leukoplast kom je een heel eind :)! Tsja je moet soms gewoon creatief zijn hier! Zo heb ik toen het laatst regende en m’n was nog niet droog was een waslijn gespannen van het touw dat Dina achtergelaten had (thanks Dina! ) tussen een spijker van het gordijn en een stoel.
Vandaag heb ik met Theresa HIV-testen gedaan op 9 kinderen, een aantal waren al getest en de rest doen we over twee weken. Het gaat om een HIV-sneltest waarbij alleen een vingerprik nodig is. Er was één test waarbij we twijfelen over de uitslag, dus die gaat bij de volgende ronde in de retest, de andere 8 waren allemaal negatief dus dat is goed nieuws! Hoop echt dat de test waar we over twijfelen fout positief is, want hij kleurde, maar hij kleurde eigenlijk wat aan de late kant, vandaar dat we er niet zeker over zijn. Toch als ik de achtergrond van het kind lees, denk ik wel dat het goed mogelijk is dat ze helaas positief is. Discretie is hierbij wel geboden, want zodra de omgeving doorkrijgt dat het kind HIV-positief is zal het gediscrimineerd worden en dat zal de toekomst er niet makkelijker op maken! Duimen dus voor een goede afloop!
Vanochtend zijn er nog twee vrijwilligers uit Nederland aangekomen, Marieke en Bas, Leuk stel! Ze blijven voor 4 nachten en het is wel raar om ineens weer mensen om me heen te hebben die ook Nederlands spreken, maar wel heel leuk! Kan ik weer een aantal nachten rustig slapen ;)!
Lieverds, ik hoop dat jullie een beetje een beeld hebben van mijn afgelopen anderhalve week! Doordat ik ook op schrift alles bijhoud en af en toe met papa en mama kan skype, weet ik niet meer wat ik nou aan wie heb verteld! Dus dit waren wel zo ongeveer de meest bijzondere ervaringen, weer een heleboel dus! Ik geniet met volle teugen van de kinderen, de mensen en de cultuur!
Ik vind het ook heel leuk om jullie lieve berichtjes te lezen!
Hakuna matata!
Liefs,
Eef.

  • 06 November 2011 - 17:24

    Mama:

    Hé lieverd,
    Ondanks dat ik al je verhalen al via de skype gehoord had heb ik tranen gelachen bij het lezen van dit boekwerk. Stel dat je toch geen dokter wordt, kun je altijd nog schrijver worden. Lekker om te lezen en helemaal in te verplaatsen. De volgende keer (when ever it will be) gaan we samen! Ik wil die ananassen ook wel eens proeven.

    Kus Mama.

  • 06 November 2011 - 18:52

    Dina Van Doesburg:

    Heerlijk om te lezen! Of ik er nog een beetje ben...
    En om jullie gerust te stellen: het enge insect was een soort kruising tussen een mug en een langpoot, dus viel reuze mee.
    Ik denk overigens dat Naftali heel wat koeien en geiten tegemoet kan zien... Al belangstelling genoeg met je surrogaat moeder erbij. hoe moet dat zijn zonder:-)

  • 06 November 2011 - 19:37

    Rika:

    Hey Eef,
    Wat heb je weer een prachtig verhaal geschreven, ik leef op afstand helemaal met je mee. Kan ik misschien ook iets naar je toesturen voor de kinderen? Balonnen of iets anders? Laat het mij maar weten als ik jou ergens mee kunnen helpen oke?
    Liefs en een een dikke kus.
    tante Rika en natuurlijk ook van ome Henny.

  • 06 November 2011 - 21:34

    Opama:

    Lieve schat,
    Prachtig, wat een verslag. Een knap stukje werk. Toch wel verdrietig dat er zulke grote verschillen op deze wereld zijn, maar met meer mensen van jou kaliber komt het misschien nog eens goed. Pas goed op jezelf, we houden van je. Krûpke en dikke tuut van Opama.

  • 07 November 2011 - 21:08

    Eric Hoenderop:

    Kort maar krachtig: Een heel leuk verhaal om te lezen en voor ons (mij) best een omschakeling om jouw huidige omgeving in te schatten. Je hebt wel een leuke schrijfstijl - vol met goede humor. (weet je inmiddels wat voor een 'huge insect' het was?)

    Geniet er vooral ook van, naast het goede medische en de aandacht die je hun geeft. Top hoor.

    (Eric = via het werk van je je vader)

  • 08 November 2011 - 13:58

    Hanneke WNG:

    Wel Evelien,
    hoor van je Pa wanneer er weer wat nieuws van je reis staat op je site. Lees met met veel plezier je weet het op een leuke manier op te schrijven, maar het zelf meemaken is af en toe natuurlijk wel heftig, maar
    wat een ervaring ........
    Wens je nog een fijne tijd in Kenia.
    groetend Hanneke WNG-Apeldoorn

  • 09 November 2011 - 20:11

    Willem Te Winkel :

    Avond Evelien, wat een formidabele ervaring doe je op met deze stage. Ik ben een collega van je vader en hoor van hem ook het nodige over je belevenissen. Maar wat ik het meest opvallende vind is de trots waarmee hij over jou vertelt. Ondanks de "zorgen"" die hij als vader heeft. Geniet ervan en we blijven je verhalen met belangstelling lezen.

  • 09 November 2011 - 21:46

    Karin:

    Hoi Evelien, wat een verhalen! Leuk om te lezen, wel een hele leuke ervaring voor je...Hou je taai, doei, gr. Karin DZ

  • 14 November 2011 - 08:13

    AnneMieke :

    Hallo Evelien,
    Heel erg leuk om je veslag te lezen,ik geniet er erg van! Geniet nog van de tijd die je daar door zult brengen,hier wordt het al een beetje winter,wat vrieskou 's nachts , jij nog lekker warm weer! Groeten van Bert en AnneMieke. Fonteinkruid 131.

  • 17 November 2011 - 22:04

    Oma Opa:

    Wij hebben alles gelezen en hebben genoten. De rest lezen we in Spanje, en vandaar bellen we jou. Zijn trots op jou. Dikke knuf van ons.

  • 05 December 2011 - 11:47

    Sylvia (prikpoli):

    Hoi Evelien.

    Ben erg benieuwd naar je laatste dagen daarzo. Hopelijk ben je weer goed aangekomen. Lekker weer een goede douche genomen? en genietend van ons prachtig weertje, brrrrrr.

    Tot ziens,
    Sylvia

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Evelien

Help ik word dokter! Op reis in de tropen! Vrijwilligerswerk en stages die mij hopelijk een wijzer mens maken!

Actief sinds 24 Aug. 2011
Verslag gelezen: 679
Totaal aantal bezoekers 24717

Voorgaande reizen:

29 Mei 2014 - 20 September 2014

Tropen coschap Indonesie

19 Oktober 2011 - 03 December 2011

Vrijwilligerswerk in Kenya

Landen bezocht: