Schijt aan koffie en ikat maffia..

Hoi piepeloi!

Tsjongejongejonge, de weken vliegen voorbij! Maar aan de andere kant kruipt de tijd. Steeds vaker praten we over naar huis gaan, over wat we missen van thuis en bij de vele mooie dingen die we hier zien en bezoeken denken we steeds vaker schitterend, maar we hebben het wel zo’n beetje gezien. Heimwee kunnen we het niet noemen, verzadigd is misschien een beter woord. We genieten nog steeds vol op, maar zijn er ook langzaam wel aan toe om weer lekker naar huis terug te keren! Terug naar de yoghurt, naar de kaas, naar de gekookte aardappel en de lekkere bruine boterham! En natuurlijk terug naar familie en (dieren) vrienden :). Maar voordat het zover is… heb ik eerst nog weer veel moois om met jullie te delen!

Op maandag zijn we vertrokken vanuit de kustplaats seminyak naar het hoger en noordelijker gelegen Ubud, wat bekend staat om zijn prachtige rijstvelden en mooie natuur. We zouden om 11:00 opgehaald worden, 11:30.. rubber time noemen ze het hier.. nog zo gezegd dat we twee grote koffers bij ons hadden, frustratie alom als er een personen auto voor komt rijden met al 3 andere passagiers er in.. maar geen probleem aldus de driver, na nog wel een soort van sarcastische opmerking gemaakt te hebben van what are you, such big koppers, supermodels or something? Hij mompelde het iets te duidelijk, dus chagarijnig als we al waren.. hebben we hem even heel duidelijk uitgelegd dat niet iedereen die blank is alleen maar vakantie houdt in Indonesie.. hij heeft de rest van de weg weinig meer gezegd.. Na een uur rijden kwamen we in Ubud aan, nog geen hotel of homesay geboekt, wel een aanrader van Niels doorgekregen. Het vervoer was echter maar tot de rand van de stad en hij wilde ons best even met onze grote koffers aan de andere kant afzetten,.. maar… niet voor niets natuurlijk.. zucht! Bijna hetzelfde bedrag als waarvoor we van seminyak naar Ubud zijn gereden, maargoed.. toe maar. Bij het hostel aangekomen, blijkt daar geen plek te zijn.. Gelukkig mochten we onze koffers even bij de receptie neerzetten en lopend met onze rugzak op zoek naar een alternatief. Uiteindelijk belanden we een straatje verderop, midden in de rijstvelden in een mooie grote kamer, mét warme douche, beetje afdingen, want voor de 8,- die we er vanaf gekletst hebben, kunnen we prima zelf een ontbijtje met pindakaas fixen.. Het is gewoon een beetje de sport geworden om alles zo goed en goedkoop mogelijk voor elkaar te krijgen zonder echt in een smerige bende te belanden. Extra dimensie van de vakantie ;-). Als alles geregeld is, halen we onze koffers op, installeren we de hele klerezooi (letterlijk) en dan gaan we op verkenning in Ubud. Op zoek naar een supermarkt en een lekkere lunch, want daar zijn we inmiddels wel aan toe. Onderweg regelen we bij een van de vele toeristenbureautjes een downhill mountainbike fietstocht door de rijstvelden voor morgen en dan gaan we lekker Indonesisch lunchen met een Mie Goreng en Gado Gado. Daarna vervolgen we onze wandeling langs de vele souvenir winkeltjes, langs het apenbos, naar de grotere supermarkt. Onderweg bij iedere drogisterij naar binnen om een busje haarmouse te scoren, maar helaas, dat is hier drie keer zo duur als in Nederland. Ik heb mijn hoop dus gevestigd op de grote supermarkt. Daar hebben ze gelukkig een goedkoper busje en zo lopen we langzaamaan weer terug, de heeeele lange straat terug, langs het apenbos. Er zitten de nodige grijze aapjes op de parkeerplaats, sommigen worden gevoerd, anderen zitten de toeristen te bekijken. Eén van de apen krijgt ons in het vizier, kijk nou wat leuk… hij komt naar ons toe! Wat schattig… hij loopt doelgericht op Florien af, die tot dan niks in de gaten heeft, grijpt de plastic tas, scheurt hem open en van alles wat hij er uit had kunnen stelen aan eten of whatever.. drie keer raden.. ‘-_- vuile dief! Jat hij dus mijn busje mouse! Potverdikkemedosie! En dan moet je niet denken dat hij het terug wil geven! Hij sloopt de hele bus uit elkaar, maar krijgt er niks uit. Een andere toerist is nog zo vriendelijk om ons een koekje te geven zodat we dat als “ruil”middel kunnen inzetten, nou dus niet he, die paktie af en laat de bus Mouse niet los.. Tsja, de Mouse is echt op.. dus dan maar weer terug naar de winkel.. zo wordt deze Mouse uiteindelijk toch ook nog wel prijzig.. $#*@#($*@) aap. Op de terugweg bewaak ik de plastictas met m’n leven, de aap heeft inmiddels een vriendje ingeschakeld om te helpen de bus te mollen,.. helaas.. die geven we echt op! Bij thuiskomst lekker douchen, de lekkerste douche sinds tijden! Wat kan je daar van genieten zeg!

Dinsdags, tijd voor wat meer sportiviteit, althans dat dachten we.. we gaan fietsen vandaag. Om 9:00 worden we opgehaald en in de auto zitten twee aziaatisch ogende meisjes, maar die bleken gewoon Nederlands te zijn! Dat is best wel een beetje een vreemde gewaarwording hier haha! Onderweg pikken we ook nog een Duits stel op en samen gaan we op pad. Onderweg stoppen we nog bij een schitterend panorama over de rijstvelden, zoals je ze alleen van plaatjes kent, ze bestaan dus echt! ;-) Daarna rijden we door naar een koffieplantage, waar we uitleg krijgen over het verbouwen en maken van koffie en waar ook een van de duurste koffiesoorten ter wereld gemaakt wordt. De Luwak koffie, of oneerbiedig gezegd: de schijt koffie. Ik zal het even uitleggen:

Kopi Luwak of Civetkoffie is één van de duurste koffiesoorten ter wereld. De hoge prijs wordt niet veroorzaakt doordat de gebruikte koffiebessen zelf zo zeldzaam zijn, maar door het zeer speciale productieproces. Kopi is het Indonesische woord voor "koffie" en Luwak is de lokale naam voor deze civetkatachtige die de rauwe rode koffiebessen eet.
De koffiebes wordt verbouwd op plantages. Hier wordt deze gegeten door de luwak, een civetkatachtige. Het vruchtvlees wordt verteerd, maar de pit blijft intact en passeert het maag-darmkanaal. Door fermentatie krijgt deze zijn geliefde exquise smaak. De pitten worden hierna teruggevonden in de ontlasting van de loewak. De pitten worden vervolgens gewassen en gekookt. Om de smaak zo veel mogelijk te behouden, worden de pitten meestal licht geroosterd. Aangezien de ontlaste bessen moeilijk te vinden zijn, is de prijs zeer hoog en heeft de koffie een exclusief karakter.

We kunnen natuurlijk niet in Indonesie geweest zijn en deze bijzondere koffie niet geproefd hebben, die mogelijkheid kregen we hier ook. We konden voor niets alle smaken koffie en thee die er gemaakt werden proeven en voor een kleine vergoeding ook de koffie Luwak. Ik moet zeggen, die smaakt inderdaad erg lekker. We kregen er een kopje gewone arabica koffie naast om te kunnen vergelijken. De Luwak koffie is ook zonder koffiemelk erg goed te drinken en heeft een sterke, maar ook zachte smaak. Ik zeg: aanradertje en niet teveel nadenken over het productie proces :P.
Na het bezoek aan de koffieplantage gaan we door de berg omhoog. Vanuit de berg hebben we een mooi uitzicht op de Mount batur, de kleinere vulkaan van Bali. We krijgen er een lichte maaltijd van nasi goreng en dan is het tijd om op de fiets te stappen! Voor de verandering deden ze nu ineens wel aan veiligheid en we kregen allemaal een helm op, goede zaak! De mountainbikes werden afgesteld, instructies gegeven en dan gaan we op pad. Klein stukje langs de grote weg en dan vooral bergafwaarts over kleine toch wel redelijk geasfalteerde weggetjes door dorpjes en rijstvelden! Mooie tocht, weinig inspannend, maar wel een leuke manier om de omgeving te verkennen. Drie keer stoppen we onderweg, een keer krijgen we uitleg over het hindoeisme en hoe je dat terugziet in de dorpen, over de betekenis van de vele tempels en de vele goden die eigenlijk maar één God zijn. De tweede keer mogen we een kijkje nemen op een typische compound bij een familie thuis, waar we een lekker zoet kopje thee krijgen en de derde keer stoppen we aan de rand van de rijstvelden om even de sawa in te lopen en krijgen we uitleg over het verbouwen van rijst. Interessante en leuke manier om bali te zien! De tocht wordt na zo’n 30 km afgesloten met een lekkere maaltijd en een door kinderen opgevoerde balinese dans. Als we aankomen voeren ze net hun dansje op voor de groep voor ons, dan denken we nog dat ze er plezier in hebben. Als wij uitgegeten zijn, moeten ze het dansje nog een keer opvoeren, we kijken er met gemengde gevoelens naar, want hoewel sommigen er wel schik in lijken te hebben, weten we niet of dit wel geheel vrijwillig gedaan wordt en wij waren niet de eerste en vast ook niet de laatste groep van de dag en dat dag in dag uit.. ? Daarna is de tocht ten einde en worden we weer netjes thuis afgezet. Douchen en dan aan de wandel, als we langs een reisbureau lopen, wat ook meer lijkt op een reisbureau dan de standaard bamboe hokjes die hier doorgaan voor reisbureau besluiten we binnen een kijkje te nemen, we willen immers graag overmorgen raften, eens kijken of we er een mooie prijsje uit kunnen slepen. Binnen valt ook ons oog op reizen naar Borneo, hmm.. daar spelen we ook al een tijdje mee in ons hoofd… ook wat informatie over opgevraagd, eens zien of ze wat moois kunnen regelen, morgen terug… Daarna ontdekken we nog een leuk souvenirmarktje en belanden we uiteindelijk in een kleine knusse pizzaria, waar we kennismaken met een italiaan die alleen op reis is, Fabio, aardige vent, lijkt niet op een Italiaan en hij vraagt of hij overmorgen niet met ons mee kan raften.. ja hoor, gezellig!

Woensdag hadden we bedacht om te gaan wandelen door de omgeving van Ubud, in onze reisgidsen werden wat routes beschreven en we wilden toch ook nog wel een wandelingetje maken door het dieven (apen)bos. Begonnen met de laatste, rugzak ingepakt met de regenhoes en even bij de ingang gevraagd of dat geen probleem was, nee hoor! Ze zijn alleen gefocust op plasticzakjes want ze weten dat daar vaak eten in zit.. joh.. daar waren we inmiddels al wel achter.. Het apenbos is niet erg groot, het lijkt wel wat op de Apenheul, maar dan een stuk kleiner en zijn de apen hier wild, maar wel gek op bananen, dus zo wild.. hmm.. wel leuk om even door te wandelen! Daarna gaan we toch meer naar de rand van de stad, door de rijstvelden, stukje jungle en weer rijstvelden, we drinken een colaatje aan de rand van een rijstveld bij een kunnstenaarshutje. Mevrouw, heeft u een toilet en mag ik daar gebruik van maken? Nee die heb ik niet, maar je mag wel even achter mijn studio.. lees: stenenmuur van het hutje op de lager gelegen wal met uitzicht op de jungle.. oh great… tsja wat moet dat moet.. weer een ervaring rijker.. Als we verder lopen komen we nog bij een gezellig restaurantje met een grandioos mooi uitzicht over de rijstvelden, allemaal organisch en biologisch voedsel en het smaakt heerlijk, het zit er heerlijk en het was een mooie afsluiting van een lekkere wandeling. Op de terugweg komen we de Italiaan van gisteravond nog tegen, hij heeft de rafttour geboekt en was nu ook op zoek naar het biologische restaurantje met het mooie uitzicht.. toevallig! We wijzen hem de weg en gaan zelf ook weer even langs het reisbureau, ze heeft alle gegevens over borneo uitgezocht en doet een aardig prijsvoorstel.. we laten ons goed voorlichten en gaan met de nodige info naar huis, morgen moeten we een knoop doorhakken,.. eerst nog maar een nachtje goed over slapen, want ondanks dat het een mooi en goed voorstel lijkt, is het niet niks..

Donderdag, knopen hakken, veel wikken en wegen, maar eerst raften op de Ayung river! Vet! Hopend op een iets ruigere rivier dan in Yogyakarta vertrekken we ’s ochtends te laat.. althans.. wij zijn netjes op tijd, maar de rest van de bus.. hmmpff.. ach.. we hebben vakantie! Er sluit zich ook nog een Ier bij ons aan, een gezellige vent die alleen op reis is, dus zo is ons bootje gevult met ons tweeen, Fabio de Italiaan en Shane de Ier. Kwartiertje later worden we uitgeladen, krijgen we een helm en een peddel en worden we weer ingeladen.. worden we er aan de rand van een rijstveld weer uitgegooit en dan begint de afdaling door de jungle over een in sommige delen geïmproviseerde trap naar beneden naar de rivier. Ik loop voor Shane, Florien en fabio lopen al wat verder voorop. Achter ons lopen de gidsen, ik hoor de jongens aan Shane vragen of hij op huwlijksreis is (met mij), nee, gewone vakantie, ja, of we samenwonen, nee, of ik zijn vriendin ben, nee, of we elkaar al lang kennen, sinds vanochtend, wanneer we gaan trouwen, uh? Haha stiekem moet ik er wel om lachen.. want ze vragen vanalles, maar hun engels is eigenlijk zo waardeloos, dat ze de antwoorden gewoon niet snappen.. Beneden aangekomen krijgen we instructies, peddel left, peddel right, peddel forward, peddel backward, all go left, all go right.. helaas heeft onze gids, een jonge jongen.. alleen de peddel forward van zijn meerdere onthouden en zo peddelt hij de hele weg links en rechts en mogen wij alleen het forward doen.. beetje jammer. Als we zeggen dat hij het ook wel in het Bahasa mag doen.. komt dat ook niet echt aan.. naja nu hebben we wel de tijd om van de schitterende jungle te genieten, de rivier is iets ruiger dan yogyakarta, maar zeker nog niet adrenaline verhogend.. al met al is het wel een leuke natte boottocht met hier en daar een stroomversnelling, ik heb er echt van genoten! Na 10 km de rivier af te zijn gevaren, zijn we twee uur verder en zit de tocht er op, dan moeten we weer een behoorlijke klim omhoog maken, deze keer over een goede degelijke betonnen trap, met wederom hetzelfde gesprekje tussen shane en de gidsen.. are you both married, no, honeymoon, no.. are you going to live together, … yeah honey.. when are we going to live together? :P haha dike knipoog, ze snappen er toch geen drol van. De tocht wordt afgesloten met een weinig smakelijk lunchbuffet, we kunnen er eventueel nog een dvd met film en foto’s kopen van onze raft ervaring, maar voor zo’n prijs.. dat wij zeggen.. laat maar lekker zitten!
Terug in Ubud wordt het toch tijd om knopen door te hakken! Ze heeft nog wat andere vliegopties opgezocht, iets goedkoper, wel iets vervelendere tijden vliegen.. ach whatever.. Beetje onderhandelen, al zat er weinig ruimte.. we hebben het toch maar gedaan! Belt ze met het kantoor in Borneo, blijken er sinds juli ook dagelijkse reservaatkosten bij te komen.. hmm dat maakt het wel weer een stuk duurder, nog even onderhandelen.. als ze nou het vervoer van hier naar het vliegveld en terug er voor “niks” bij doet.. nou oke.. dat kon dan nog wel.. dus oehyeah.. wij gaan naar Borneo.. wij gaan naar Borneo! Orang Oetangs spotten in de jungle! Hoe super mega vet is dat!! 4 dagen 3 nachten, overnachten op een boot op de rivier midden in de jungle! 10 september vliegen we naar Java, om 11 September door te vliegen naar Kalimantan (het Indonesische deel van Borneo) 14 September vliegen we weer terug.. we hebben er echt zin in! Nu maar hopen dat het de moeite (en het geld) waard is! Ook onze trip voor morgen naar Lombok is geregeld, 5 dagen 4 nachten op lombok, de overtocht is geregeld, het vervoer ook.. de accommodatie zien we daar wel.. Eigenlijk staat dus een groot deel van de reis nu vast.. de laatste dagen bekijken we wel weer vanuit Seminyak op Bali.. surflessen.. snorkelen.. we zien wel hoe veel geld er nog over is..

Vrijdag, optijd op, 7:00 moeten we bij het reisbureautje zijn, we hebben geregeld dat we onze koffers daar de komende tijd mogen stallen en zo hoeven we alleen te reizen met onze rugzakken, ideaal! Want die koffers, komen echt onze neus uit! Het vrouwtje van het reisbureau maakt toevallig ook vandaag de overtocht naar Lombok samen met haar duitse vriend en zo reizen we gezellig samen! De bus is te laat, as usual.. de rit duurt gelukkig niet zo lang en het is fijn dat we nu een indo bij ons hebben die wel wat van de toeristenbranche af weet, we maken ons dus weinig zorgen. De boot is weer net zo’n grote ferry als er tussen Java en de Karimunjawa voer. Gelukkig geen vissersboot, helaas wel een lange overtocht van 4,5 uur. Het weer was goed en de zee een stuk kalmer dan op onze vorige trip.. aan boord zijn veel Balinezen in Traditionele hindoe kledij, mooi om te zien, allemaal een rijstekorrel op het voorhoofd gedrukt, voor de goede reis, nou met zoveel rijstekorrels komt dat vast goed!
Bij aankomst op Lombok valt ons meteen op dat Lombok een stuk droger is dan Bali en in veel opzichten lijkt op Java, hetzelfde geloof (dus ook weer jengeldingen…) weinig kleur, strakkere huizen, maar toch zijn er ook verschillen, de wegen zijn beter onderhouden, het verkeer is vele malen rustiger en er staan veel meer rieten hutjes. Ook de bevolking is anders dan wat we inmiddels gewend zijn. In de komende dagen zullen we er achter komen dat de mensen hier niet zo vriendelijk zijn als ze lijken (wat op Java en Bali zeker wel het geval is) ze zijn een stuk dwingender en opdringeriger, dat zijn we niet gewend van de Indo’s tot noch toe.
We delen een taxi met drie anderen richting Kuta Lombok in het zuiden (de meeste mensen gaan naar het noorden), het zuiden is minder toeristisch, maar schijnt zeker zo mooi te zijn en één van de mooiste stranden van Indonesie te hebben, even weer wat minder toeristisch, ook wel lekker! Inchecken in een leuk hotelletje, lage prijs, koude douche, wel mooi zwembad, kan er zo vanuit mijn bed in duiken.. niet verkeerd dacht ik zo! Nadat we gesetteld zijn gaan we aan de wandel, Kuta Lombok lijkt in niks op zijn grote broer op Bali. Het is een toeristisch gebied in opkomst, veel hotels en homestays, veel toeristenbureautjes (bamboehutjes) en veel restaurantjes, de toeristen zijn echter ver te zoeken en echt goed van de grond, krijgen ze het nog niet. We boeken een auto voor de volgende dag, met de afspraak dat we een typisch sasak dorp gaan bezoeken, de watervallen aan de voet van de Rinjani vulkaan en als afsluiting het roze strand, twijfels of het gaat lukken.. maar hij is erg overtuigend dat het kan. In één dag bijna het hele eiland overcrossen.. ach.. het verkeer is hier erg rustig. Boodschappen doen, lekker zwemmen en dan lekker uit eten, toetje in een ander restaurant en om 21:00 zitten we elkaar aan te staren… ik ben eigenlijk wel moe.. ja jij? Ik zou prima kunnen slapen.. jij ook? Ja.. wat doen we hier dan nog.. dus nog voordat de klok half tien kan weergeven.. slapen wij.. van vakantie word je moe!

De volgende ochtend zijn we vroeg wakker, geen wonder na zo’n lange nacht! Om 8:00 zou de auto ons komen halen, dus dat kwam dan ook weer mooi uit.. even ontbijten, zat ook bij de prijs in.. en om 8:00 zaten we klaar.. geen auto, ja veel auto’s, alleen niet voor ons.. hmm.. rubber time he.. 8:40 is de auto er eindelijk.. pff! Zeg maar niets meer..
Op naar het sasak dorp, de eerste stop..

De sasak:
Er zijn ongeveer 2,6 miljoen Sasak, wat overeenkomt met zo'n 85% van de bevolking van Lombok. Zij zijn verwant aan de Balinezen in zowel taal en ras, alhoewel de Sasak vooral Islamitisch zijn, in tegenstelling tot de Hindoeistische Balinezen. Er is weinig bekend over de geschiedenis van de Sasak, behalve dat Lombok onder directe heerschappij werd geplaatst onder het gezag van de Majapahit, onder leiding van Gajah Mada. De Sasaks zijn eind 16e eeuw tot begin 17e eeuw onder invloed van Sunan Giri en de Islamitische Makassaresen bekeerd tot de Islam. De fundamentele islamitische overtuigingen gemengd met hindoe-boeddhistische invloeden vormen de Wektu Telu religie.

Op Lombok zijn nog een aantal typische sasak gemeenschappen, zoals je in Kenia de Masai dorpen hebt. Het zijn hutjes van riet en palmbladeren met vloeren die lijken op cement, maar die gemaakt zijn van vezels vermengd met poep. Het is een kruip door sluip door dorpje, niet voor lange mensen, er wordt veel hand geweven werk verkocht en het is wel leuk om een keer te zien, in 20 minuutjes zijn we er doorheen. Of we nog een donatie willen doen, ja die moeten we dan niet doen bij het officiële gastenboek, want dan gaat het alleen maar naar de regering en niet naar het dorp, beter is het om het aan de gids te geven want die zorgt dan wel dat het op de goede plek terecht komt.. juist ja.. hmm..hmmm.. zegt de gids zelf.. zou ik ook zeggen.. ik vind mijn zak ook een hele goede plek! Maargoed, of die twee euro nou in het ene potje of in het andere potje verdwijnt, overal kunnen ze het goed gebruiken en als we daarmee zijn dag maken.. best! Door in de auto naar de watervallen, ondertussen is ook de man van het reibureautje van gisteren aangesloten, oke, handig want de chauffeur spreekt geen engels. Helaas heeft hij geen goed nieuws.. we kunnen niet naar het roze strand, want de weg is onder consructie en dus niet begaanbaar… we geloven er geen bal van, maar wat doe je er tegen :(. We onderhandelen nog even en Florien wordt nog een keer goed boos, want anders hadden we natuurlijk nooit met deze prijs ingestemd. Ik houd me afzijdig,.. onderhandelen gaat beter één op één en ik ben bezig met onderhandelingen met mijn maag.. ‘-_-. Uiteindelijk beloofd hij dat hij ons ook nog een ander dorpje met weefkunsten laat zien en dat hij ons afzet op een ander mooi strand.. en daar weer ophaald.. naja beter iets.. Bij de watervallen aangekomen blijkt dat we ook daar nog weer entree moeten betalen, we hadden gisteren nog zo gevraagd of er nog extra kosten bijkwamen, nee, dus toch.. het kookpunt nadert.. de gidsen van het natuurgebied kunnen er niks aan doen en dus onderhandelen we ook hier weer tot een redelijke prijs. Op pad, de jungle in, mooie watervallen, aapjes in de bomen en een leuke wandel klim en klautertocht. We mogen onder de waterval zwemmen, maar aangezien de tweede waterval puur grondwater is.. is het wel erg koud.. laat maar lekker zitten.. we houden het wel bij mooie foto’s en dan klimmen we terug omhoog, wederom geconfronteerd met mijn geweldige conditie.. pff.. het was ook wel weer een behoorlijk stukje traplopen.. en slowly komen we er wel, maar frustrerend.. ja dat wel!
Na het bezoek aan de watervallen gaan we naar het handwerkdorpje, lees: een grote winkel met weefgetouwen ervoor, weinig dorp aan dus. Voor we uitstappen wordt ons nog even heel niet subtiel duidelijk gemaakt dat het niet netjes is om niks te kopen en dat we dus op z’n minst een T-shirt ofzo moeten kopen.. eh.. dat zien we nog wel.. Als we uitstappen worden we gelijk meegesleept door een verkoper naar een vrouwtje wat zit te weven, of we ook even willen proberen, jahoor.. dus ik werd er in gehesen, dit is nog weer een andere techniek dan op Java gebruikt werd, wel leuk om even te zien. Het wordt ook wel Ikat genoemd, op Java zagen we de enkele ikat, waarbij het patroon van tevoren op de schering wordt geverfd door middel van afbinden. Hier werd de dubbele ikat gemaakt, dat wil zeggen dat zowel de schering als de inslag-draad meerkleurig zijn. Hier bepalen de, in de lengte en de in de breedte aangebrachte draden samen het dessin. Omdat er per cm² evenveel schering als inslagdraden zijn is deze ikat heel soepel en ingewikkeld!
In de winkel worden we nog even in kledendracht gehesen en daarna worden we uitgenodigd om wat te kopen.. het is echter allemaal mega duur, onderhandelen kon wel, maar nog niet tot een prijs waarvan wij bereid waren het te betalen.. Bovendien hebben we ook al wat gekocht in Troso op Java.. dus we hebben eigenlijk niet echt de behoefte om iets te kopen.. we doen een kleine donatie bij het vrouwtje wat mij zojuist een stukje heeft laten weven en dan gaan we op pad.. dikke *** met je moet wat kopen.. jammer dan! Dan op weg naar één van de mooiste stranden van Indonesië, tanjung Aan. Het is een grote blauwe baai met een mooi wit strand, geen toeristen, nauwelijks mensen en de baai wordt omsloten door hoge rotsen aan weerszijden. Wat een plaatje! Omdat er nauwelijks mensen zijn worden we al gauw achterna gezeten door wat ik al gauw de weefmaffia noem. Vrouwtjes uit het nabij gelegen dorp die zelf geweven doeken willen verkopen en waar je gewoon niet vanaf komt voordat je iets gekocht hebt, maar als we bij iedereen iets moeten kopen, kunnen we wel tien koffers vullen en zijn we straks alleen al arm aan doeken.. ze zijn prachtig hoor, maar niet nodig.. we krijgen het ze maar niet duidelijk.. ze zijn overigens wel vele malen goedkoper dan de doeken in de zojuist bezochte winkel!
We worden zowaar volgens afspraak na een paar uurtjes op het strand om 17:30 opgehaald en netjes bij het hotel afgezet, nog even wat baantjes zwemmen om het zout af te spoelen, douchen en dan lekker eten! Tijdens het eten worden we overspoeld door kinderen die zelf gevlochten armbandjes verkopen, ze hebben allemaal drie of vier engelse zinnetjes uit hun hoofd geleerd, I give you cheaper! Cheaper dan wat? Niks? Only five thousand of 1 bug! Nee.. nee.. nee.. tidak mau! (don’t want) Ze zijn mega irritant, maar ergens ook wel aandoenlijk, als je niks koopt gaan ze smeken of worden ze boos, precies zoals hun ouders de tour offices runnen.. ze weten niet beter.. grotendeels negeren we het maar, eenmaal kopen we een bandje bij een meisje wat wel heel erg netjes haar best doet en niet vervelend is. Beleefdheid moet je belonen..

Zondags zijn we zelf aan de wandel gegaan, eerst lekker uitgeslapen en vervolgens tijdens het ontbijt wat informatie ingewonnen over het andere mooie strand in de buurt, is het te lopen? Volgens google maps is het zo’n 11 km, dat is een mooie wandeltocht en leek ons wel te doen, terug fixen we wel een scooterdriver of taxi.. Vol goede moed gaan we om 9:25 op pad.. om 10:00 hebben we het gevoel alsof we al een mega afstand hebben afgelegd, meerendeel wat heuvelopwaarts en niet zo’n klein beetje ook.. holy moly.. als we nog eens een goed idee hebben?! Na 4,5 km stopt er een auto met twee indo’s, wat of we in ’s vredensnaam aan het doen zijn.. tsja lopen? Of we wel goed bij ons hoofd zijn? Tsja wij vragen ons dat inmiddels ook af.. we mogen een twee kilometer meerijden en dan vervolgen zij hun weg een andere kant uit naar een ander strand, mogen we ook mee naartoe, maar wij hebben onze zinnen gezet op die ene.. Mawun beach. We gaan dus maar weer aan de wandel, nu gelukkig iets minder stijl en dus loopt het prettiger, het was een lekkere wandeling, maar ik ben blij dat we er zijn! Lekker afkoelen in zee, verbranden op het strand.. je zou toch denken dat we na al die maanden wel wat gewend zijn.. hmmm.. tijdens de lunch met oplosmie instant mie bij een kraampje ontmoeten we een taxi chauffeur die ons aanbied om ons tegen een redelijke vergoeding terug te brengen en ons ook nog een mooie zonsondergang op tanjung aan te laten zien. We lummelen de rest van de middag dus heerlijk op het strand, lekker lezen, lekker luieren af en toe even zwemmen en vooral genieten van de mooie omgeving. Om 16:00 stappen we in de auto en gaan we naar Tanjung aan, wij dachten dat je daar de zonsondergang niet kon zien, omdat hij achter de heuvel verdwijnt, maar als je de heuvel oploopt.. dan krijg je een adembenemend uitzicht over de onderliggende baai en een schitterende zonsondergang.. weer teveel foto’s.. ik krijg al buikpijn als ik alleen al aan het toekomstige fotoboek denk wat ik zeker weten wel wil maken.. dat gaat nog wel drie kerstmissen duren!
’s Avonds weer gegeten in het eettentje waar ze ons inmiddels al herkennen, vanavond is er live muziek, klinkt wel leuk, erg gezellig en het tentje zit vol.. We hebben ons prima vermaakt, maar hebben het nu ook wel weer gezien.. morgen gaan we naar Sengiggi, een wat noordelijker gelegen kustplaats van waaruit de Fast boten vertrekken, daar gaan we nog een dagje rondkijken om vervolgens op dinsdag terug te keren naar Bali.. om daarna… door te gaan naar…. Oehyeah! Borneo!

Nog twee weken… wel twee volle enerverende weken… spannende weken… weken waar we zin in hebben… Als het goed is keren we op zondagavond laat terug uit Borneo en heb ik hopelijk maandags of dinsdags tijd op jullie over onze belevenissen op Borneo te kunnen schrijven! Ik zal de orang oetangs een dikke knuffel geven!

Daaaagie daaagie! Tot gauw!
Eef