Wat een land...

Zo, het is nu zondagavond 21.00 als ik dit stukje typ, ik zit met de laptop op schoot onder de klamboe op bed en ben helemaal op! Wat een ontzettend enerverende dagen! Voor je het weet zijn ze alweer om! Nadat ik vrijdag mijn vorige stukje geplaatst heb zijn Dina en ik wezen lunchen hotel december in Thika town, lekker gebakken eitje, toast en vers sap, kost met z’n tweeen net 2.50, het slaat echt nergens op, maar voor hier is het toch wel wat. Vervolgens zijn we naar Leens supermarket geweest om inkopen te doen voor zaterdag. Leens is een hele grote supermarkt voor keniaanse begrippen en je kan het vergelijken met een klein warenhuis, ze hebben er van alles! Heb geprobeerd geld op te nemen maar dat is tot nu toe nog niet gelukt, helaas. We vermoedden dat de geldautomaat vrijdag leeg was doordat het donderdag een feestdag was, so let’s hope so!
Na onze inkopen zijn we met de tuk tuk naar de technische school gegaan waar Naftali werkt. Het is een behoorlijk grote school met meerdere opleidingen. Naftali werkt bij de afteling voertuig techniek en wij hebben een uitgebreide rondleiding gehad! De man was heel enthousiast en tot aan het gereedschap aan toe moesten we alles bekijken! George, een ander bestuurslid van Shade werkt op dezelfde school en kwam ons ook even begroeten. Uiteraard moesten we ook zijn kantoor bekijken, niet zo boeiend en het was dan ook moeilijk wakker blijven na zo weinig slaap en zoveel nieuwe indrukken. Omdat we s’avonds uit eten zouden gaan in Thika met het bestuur van shade en het al redelijk laat op de middag was zijn we in thika gebleven om vervolgens met een boda boda ( achterop de fiets bij iemand die je niet kent) naar het restaurant te gaan. Doodeng! Over van die modderweggetjes glijend achterop een fiets, maar als je een keer de kans krijgt, zeker de moeite waard ;). Het restaurant was zowaar echt een restaurant (had geen idee meer wat ik me erbij voor moest stellen) we hadden om 18.00 afgesproken met de vrouw van Naftali en Theresa en uiteindelijk kwam de laatste om 20.00 o.i.d. binnen, wat inhield dat we tegen 21.00 pas een keer konden gaan eten. We kozen allemaal voor kip (droog en taai) met patat. De bediening snapte er helaas niet zoveel van, mensen die het verkeerde eten kregen, dingen die niet geserveerd werden en dat soort rare dingen.. het toetje bestond uit heerlijk vers fruit met ijs, heb er maar van genoten want de komende dagen/weken staan er rijst en bonen op het menu… … …
Zaterdag zijn we zoals ik al eerder geschreven had met de kinderen naar Boma’s of Kenia geweest, het was echt helemaal super! Het neefje van Dina had geld ingezameld door kaarten te verkopen, zodat ze de kinderen een dag mee uit kon nemen! Helemaal top!
We hadden voor 7.00 twee matatu’s besteld, dat werd dus 8.00 (ze zijn niet zo stipt hier, alleen als het ze uitkomt), kinderen opgesplitst en gaan met die banaan! Hotsend en klotsend op weg naar Nairobi. Onderweg tweemaal een half uur stil gestaan langs de kant van de weg, waarom?, geen idee :) dat vertellen ze je niet, achteraf bleek dat er nog wat gekocht moest worden en dat we moesten wachten op de andere matatu. Maar jullie zullen begrijpen dat het geen feestje is om in een volle matatu met 10 kids in de brandende zon (! Ja die scheen! ) te zitten, zonder dat je eruit kan of dat je weet hoe lang het nog duurt. In Nairobu hebben we nog in de file gestaan, tsja waarom zou je in een rij gaan staan en waarom achter elkaar als je er nog naast past? Overdwars? Tuurlijk ! als je er langs moet.. ;) wat een land! als je niet wagenziek bent, dan wordt je het hier wel, dus het verbaasd me dat er maar een kind naar werd, dus tsja, m’n eigen misselijkheid maar even aan de kant gezet en me over het kind ontfermd, plastic zak, doekjes etc. Uiteindelijk arriveerden we tussen 11 en 12 in Boma’s.
In het park hebben ze allemaal kleine dorpjes, ieder dorpje vertegenwoordigd een stam in Kenia, leuk om te zien, maar kan me niet voorstellen dat je er in kan wonen! ’t Is echt groeten uit de rimboe! Maar daar waar Nederlandse kinderen er geen bal aan gevonden zouden hebben, vonden deze kinderen het hartstikke leuk! Heerlijk om ze zo te zien genieten! Nadat we alles bekeken hadden hebben we gepicknickt op een grasveld, waarna de kinderen mochten spelen in de bijbehorende speeltuin (waar je apart voor moest betalen :S ) Speeltuinen zijn hier kind of unusual, dus wat een feest! Ze hadden niet verwacht dat ze daar ook nog in mochten! Ik heb de tussentijd gebruikt om even wat bij te slapen, heerlijk onder een grote boom met m’n voetjes in de zon! Aan het eind van de middag hebben we nog een dansvoorstelling bijgewoond, ook weer met allerlei dansen behorende bij de keniaanse stammen! Erg leuk!
Tsja, en toen moesten we weer terug, de chauffeurs van de matatu’s vonden nu ineens dat we meer moesten betalen omdat het al avond zou zijn eer we terug zouden zijn.. tsja nu was tijd ineens wel geld. :) what did i told you? Alleen als het hen uitkomt. Maargoed onder voorwaarde dat ze nog ergens zouden stoppen om te eten kregen ze nog iets extra. Hopsakee allemaal de matatu’s weer in, ik met twee kinderen op twee stoelen, met aan beide zijden een kind en met m’n hoofd praktisch vrijwel tegen het dak.. niet handig als je over hobbels gaat.. en dat ga je.. bijna de hele weg..
Toen we nairobi bijna uitwaren kwam er een extra plekje vrij dus toen kreeg ik wat meer ruimte. Nyoki heeft de hele weg tegen me aan gelegen en was tegen de tijd dat we in thika waren diep in slaap en was bijna niet meer wakker te krijgen voor het eten. De kinderen kregen patat met sausace en de volwassenen aardappels met kip en voor iedereen soda, ook dit was voor de meeste kinderen nieuw dus wat een avontuur moet het voor ze geweest zijn deze zaterdag!
Om 22.00 waren we thuis, je hebt kinderen nog nooit zo snel uit zichzelf naar bed zien verdwijnen! Ze waren helemaal gesloopt en wij niet minder! Maar het was een fantastische dag, een die ze niet snel meer zullen vergeten!
Vandaag ben ik met de kinderen naar de kerk geweest, naja kerk.. een hut die bestaat uit wat houten palen, karton en golfplaten! Maar opnieuw voelde ik me meer dan welkom, jaja ik naar de kerk in Kenia, wie had dat gedacht… ;) Ze deden het erg leuk met de kinderen, dansen zingen en zelfs een soort van bijbelles. Heb er helaas niks van begrepen, maar ik vond het leuk om een keer bij geweest te zijn! Na 3 uur zijn we weer weggegaan, maar de volwassenen gingen nog even door. Het is hier heel gewoon om halverwege de dienst binnen te vallen, om vervolgens ook halverwege weer weg te gaan, aangezien dat de diensten rustig een groot deel van de dag kunnen duren.
Vandaag ook voor het eerst afgewassen.. tsja wat zal ik daar eens over zeggen.. men neme twee tijltjes koud regenwater, een schuurspons en een handzeepje, wassen in de ene bak, spoelen in de ander en afdrogen… waarom? Het wordt toch wel droog, of niet naja dan maar niet… kauwt het brood wat makkelijker weg :) alles blijft vet en schoon wordt het niet echt, maargoed het gaat om het idee toch? Vooral niet te lang bij nadenken zoals bij heel veel dingen hier.
Lunch: rijst met velderwten, droog, tamelijk moeilijk weg te krijgen, niet lekker, zeer slecht voor je gebit, maat wel voedzaam en het vult.. dus wat wil je nog meer?
De rest van de middag heb ik zitten schrijven, want daar heb ik de afgelopen dagen geen tijd voor gehad, maar ben nu weer helemaal bij! De kinderen vinden het heerlijk om mij te zien zitten schrijven en heb er dan ook standaard 4 om me heen zitten, heb ze allemaal maar een ballon gegeven, daar waren ze net nog zoet mee, dus die 250 jumbo ballonnen gaan wel opkomen denk ik ;)
Supper: Bonen, met bonen en bonen… en morgen.. waarschijnlijk ook bonen, want dat eten ze hier, bonen. Bruine bonen, witte bonen, kapucijners, linzen etc.
Lieve familie en vrienden, ik heb het ontzettend naar mijn zin hier, ondanks de primitieve omstandigheden (we hebben nog steeds niet kunnen douchen en inmiddels is het water ook weer gestopt met stromen) Geluk vind je soms heel dichtbij, een aai een knuffel of gewoon de blik van een opgewonden kind! Ik weet eigenlijk niet meer of dat ik hier ben om hen te helpen, of dat zij mij helpen, ik denk bijna dat laatste, maar het voelt goed!
Veel liefs uit een warm, nat en toch ook zonnig Kenia!
Eef